Ben Zeynep, 25 yaşındayım Annem Yonca ile mütavizi bir hayatımız varken günün birinde başka bir aile çıkıp bana gerçek ailem olduklarını söylediler. Hayatım o andan itibaren değişti.
Peki Ya yıllardır aşık olduğum adam Tolga onu sevdiğimi sanarken k...
Kır Çiçeklerim 🌼🌼 yeni bir bölümle daha karşınızdayım. Biraz beklettim bu sefer farkındayım. İşler güçler derken fırsat bulamadım. Ama yine beklediğinize değecek bir bölüm attığımı düşünüyorum. Umarım beğenirsiniz. Okuma ve oranları arttırmaya gayret edelim lütfen. Oy atarken yorum yapmayı da ihmal etmeyelim olur mu? Sizi bölümle baş başa bırakıyorum şimdilik. Merak ettiğiniz bir nokta olursa yorumlara ekleyebilirsiniz. Şimdilik hoşçakalın. Bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle. Hepiniz kocaman öpüyorum 😘😘😘
RABİA DENİZ KONUK
~Kerem~
Biraz sonra tahminen neler olacağını kafamda tartar dururken taksici kardeşin "geldik abi." Lafı bu düşüncencelerimin yarım kalmasına sebep oldu. Cebimden çıkardığım 50 kağıdı uzatıp üstünü almadan taksiden inip ne çok hızlı ne de çok yavaş adımlarla hastaneden içeri girdim.
İlk olarak sekreter kıza doğru ilerleyip "Arda TANER, hangi odada kalıyor acaba?"
"Bir saniye bekleteceğim efendim?" Önündeki bilgisayarın bir kaç tuşuna basıp gözünü ekrandan ayırmadı.
"Efendim Arda TANER şu an 3. Kat 26 numaralı odada kalıyorlar."
"Tamam teşekkür ederim."
Asansörün dolu olduğunu görünce onu beklemenin zaman kaybı olduğunu düşündüm. 1 er 2 şer adımlarla 3. Kata ulaşmam bir kaç saniye mi ya aldı ya almadı.
Ama ne yazık ki hesaba katmadığım bir olayla karşı karşıya kalmıştım. Kapısının önünde hastane polisi duruyordu. Görmek için izin istemeye kalksam ikna olacağını pek sanmıyordum. Aklıma gelen hınzırlıkla hasta bakıcılarından birine bir kaç kuruş verip polisi bir kaç dakika da olsa o kapının önünden uzaklaştırmayı denedim. Neyseki sandığım kadar zor olmamıştı. Polis abimizin de çay saati gelmiş olmalı herhalde.
Bu durumdan fırsat bulup Arda'nın bulunduğu odaya girmeyi başarabildim içeri girdiğim an hiç odaya bir göz atmayıp kapısını yavaşça kapattım.
"Kimsin sen ya?"
Dönüp baktığımda karşımdaki görüntü ye başkası olsa üzülürdü ama benim yemin ederim ki bir gram bile vicdanım sızlamamıştı. Bundan çok daha fazlasını hak ettiğini zaten söylememe bile gerek yok. Zaten çok derin yarası yoktu ama görünen o ki küçük bey tahmin ettiğimden de çabuk toparlanıyordu.
Karşısında yabancı birini görünce kim olduğumu merak edip sormuştu. Doğrusunu söylersek ben de onu doğru dürüst tanımıyordum. Sadece hakkında ufak bir araştırma yapmıştım. Öğrendiğim bilgiler de akıl alıcı türden şeyler değildi, merak etmeyin birazdan arda denen şu suratsızın yüzüne vurduğumda onunla birlikte sizde bu itin aslında ne olduğunu öğreneceksiniz.
Yavaş adımlarla ard arda sorduğu soruları görmezden gelerek yanına kadar ulaşıp başucundaki sandalyeyi çekip yanına oturdum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
