Ben Zeynep, 25 yaşındayım Annem Yonca ile mütavizi bir hayatımız varken günün birinde başka bir aile çıkıp bana gerçek ailem olduklarını söylediler. Hayatım o andan itibaren değişti.
Peki Ya yıllardır aşık olduğum adam Tolga onu sevdiğimi sanarken k...
Kır Çiçeklerim yeni bir bölümle daha karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. Okuma ve oy sayılarını arttırmaya gayret edelim lütfen. Hepinizi kocaman öpüyorum.
Rabia Deniz KONUK
~Zeynep~
Bir kaç saniye boş boş yüzlerine baktıktan sonra hiçbir şey demeden merdivenleri hızla çıktım. Odamın kapısının önüne gelince içere girmeden Kerem'in arkamdan bağırdığını duydum.
"Zeynep?"
Arkam dönük bir vaziyetteydim. Yüzüne bakmak istemiyordum, yok eğer bakacak olursam. Napıcağımı ben bile bilmiyordum. Sadece hızlı hızlı nefes alıp vermekle yetiniyordum. Ses vermeyince tekrar "Zeynep". Deyip arkamdan omuzuma dokunmasıyla kendimi hızla geri çektim.
"Biliyorum çok kızgınsın, ama olması gereken bu Zeynep. Anla beni yapamam. Selin'i yarı yolda bırakamam, birbirimize verdiğimiz sözler var. Ona bu kadar güven vermişten geri çekilip yüzüstü ortada bırakamam. Lütfen anlayış göster Zeynep."
Hızla arkamı dönüp donmuş bir vaziyette yüzüne bakıyordum. Bütün suçun sorumlusu bendim aslında ona bu kadar çok yakınlık göstermemeliydim. Beni bu kadar yaralayacağını başından anlamalıydım. Ama bu sefer sana karşı boyun eğmiyicem.
Onu gördükten sinirim tavan yapıyordu. En azından benimle böyle oynamasının cezasını ona ödetmeliydim. Hiçbir şey söylemeden öylece birbirimize bakarken bir anlık kısa bir sinsice gülümsedikten anlamayan bakışlar üzerine bana bakıyordu. Daha fazla kendimi tutamayıp sağ elimi hızla kaldırıp sol yanağının üzerine şiddetli bir tokat patlattık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yanağı hızla yana kayınca bir süre öyle durunca en sonunda bana dönebildi. Kendisine daha da yaklaşarak fısıldarcasına konuştum. Yüzünde sadece üzüntü vardı. Öfkeye benzer bir iz yoktu. Olamazdı da zaten burda sinirlenmesi gereken varsa o da benim onun sinirlenmeye bike hakkı yok.
"Ben artık şu saatten sonra en son yapacağım şey seni anlamak olur anladın mı? Yeteri kadar kullandın beni zaten."
"Hayır ben-"
"Sus daha fazla konuşupta iyice küçülme karşımda. Küçüleceğin kadar küçüldün zaten. Artık inkar etmektende vazgeç. Dürüst ol, kime diyorsam tabi, dürüstlük ve sen yan yana gelince ne kadar komik oluyor değil mi? Benim böyle korkaklarla zaten işim olmaz. Şimdi defolup nişanlının yanına gidebilirsin, benden de uzak dur."
Arkamı dönüp odamdan içeri gireceğim an tekrardan kollarımdan tuttu. Beni kendine çekip içeri girmemi engelledi.
"Zeynep böyle konuşma lütfen, sana yakın olupta zarar vermek istemediğimden Selin'le nişanlanıyorum. Kimse bir zarar görmesin diye."
