Yorgundu, bitkindi, artık gücü yoktu. Yaşamak için amacı kalmamıştı. İnandığı her şey yerle bir olduktan sonra inanacak yeni bir şey lazımdı... Tutunacak yeni bir dal...
Yağız bilgisayarıyla şirketle ilgili yazışmalarını kontrol ederken Hazan, yanına elindeki büyükçe bir paketle geldi. Kutuyu Yağız'a uzatıp açmasını söyledi, yüzünde heyecanlı bir gülümseme vardı.
Yağız, neler olduğunu anlamadan dikkatlice büyük paketi açtı. Adeta gözleri dolmuştu. Dikkatlice masaya bırakıp Hazan'a kocaman sarıldı, "Bi'tanem bu çok, çok güzel. Ne ara yaptın?.. Sevgilim bu çok güzel. Ellerine sağlık." Yağız geri çekilip Hazan'ın dudaklarına derin bir öpücük bıraktı.
Paketin içindeki bir tabloydu. Hazan mimardı ve gerçekten çizim konusunda çok iyiydi. Ara sıra tablolar yapardı. Bu da onlardan biriydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
............
Hazan işten döndüğünde Yağız'ı mutfakta bulmuş, kocaman sarılıp neler yaptığına baktı. Birlikte yemeği hazırladılar.
Yemeğin ardından salonda oturan ikili, TV izliyordu. Saatin ilerlenesiyle yatmak için kalkmaya hazırlandıkları sırada Hazan birden aklına gelen şeyle Yağız'a dönerek seslendi, "Hayatım!"
Yağız, Hazan'ın böyle seslendiği her seferinde ilkmiş gibi gülümsüyordu. Yine ayni gülümsemeyle bakıp Hazan'ın beline sarıldı, "Efendim bi'tanem?"
Hazan, baş mimar için birini bulduğunu anlatırken Yağız gülümseyerek Hazan'ın saçlarını okşayarak dikkatini dağıtıyordu. Sonunda pes eden Hazan, Yağız'ın yüzünü avuçlarına aldı, "Yahu, adam bir şey anlatıyorum şurda, iş diyorum, mimar diyorumm!!" Yağız'ın yüzünü sertçe seviyordu. Keyif aldığı her halinden belli olan Yağız, "Hazan, ben seni istiyorum."
Ani cevapla şaşıran Hazan, duraksayıp birkaç saniye boş gözlerle Yağız'a baktı, "N-Nasıl? Şimdi mi?!!"
Cümlesindeki karmaşayı sonradan fark eden Yağız, kızarmaya başladı, "Öyle değil Hazan ya, yani o anlamda değil, tabi o anlamda da isterim ama... Baş mimar olarak diyorum ya Allah Allah... Birde bana 'İş diyorum' diyordun, n'oldu? Fesat mısın, nesin? Aklın hep başka şeylerde..."
Hazan büyük kahkahasına engel olamayıp Yağız'a sarılarak kendine doğru bastırdı, "Yağız sen fazla temiz düşünüyorsun ne yazık ki, sorun bende değil... Hem ÇOK YAKIŞIKLISIN YAA, aklım karışıyor. N'apiyim!?" Yağız da gülerek Hazan'i biraz daha utandırmak istedi. Kendini Hazan'dan ayırıp kenara çekildi, "Bırak beni, kötü emellerine alet edemezsin."
Hazan durduramadığı kahkahalarıyla Yağız'a bakıyordu, "Kapını da kilitle gece, bakarsın gizlice girerim odan-" Hazan'ın cümlesi fudaklarında hissettiği baskıyla bölündü. Karşılık veren Hazan, ellerini dolaştırdığı ipek saçlara her seferinde tekrar aşık oluyordu.
Geri çekilerek alnını Hazan'ın alnına yaslayan Yağız, ellerini kırılgan bir cama dokunurmuş gibi Hazan'ın yüzünde gezdirdi. Aradaki mesafeyi tamamen kapatıp karşısındaki dudaklara küçük ve hafif bir öpücük daha kondurdu, "İyi geceler sevgilim..."
