Yorgundu, bitkindi, artık gücü yoktu. Yaşamak için amacı kalmamıştı. İnandığı her şey yerle bir olduktan sonra inanacak yeni bir şey lazımdı... Tutunacak yeni bir dal...
*Bölüm biraz fazla görselli oldu. Satır arası yorum yaparsanız çok sevinirim. Keyifli okumalar -----------------------------
Nikah günü gelmişti. Beyaz bir elbise giyen Duygu, hafifçe bir makyaj yaparken Ahmet de takım elbisesini giyerek kravatını yapmaya çalışıyordu.
Hazan erkenden kalkmış, Yağız'ın kıyafetinin ütüsünü kontrol edip her seferinde "5 dakika dahaaa" diyen adamı uyandırmaya çalışmıştı.
Sade bir elbise giyip hafif bir makyaj yaparak odasından çıkan Hazan, Yağız'ın odasının önüne gelip kapıya tıklayarak hazır olup olmadığını sorarak içeri girdi. Ceketini giymek üzere olan Yağız'a yaklaşıp askıdaki ceketi alarak giymesine yardım etti. Teşekkür etmek için dönen Yağız, karşısındakine hayranlıkla bakarken donup kalmış, sadece "Hazan?! Fazla güzel olmamış mısın?" diyebilmişti.
Bu tepkiye gülen Hazan yaklaşarak Yağız'ın yanağını derince öpüp aynı şekilde karşılık buldu.
Evden çıkarak yan daireye geçen ikili, gelin ve damatın hâlâ hazır olmamasına şaşırmamıştı. Kapının önüne gelerek Hazan birkaç kez tıklarken Yağız sabırsızlıkla açılmayan kapıya söyleniyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hala uğraştığı kravatla kapıyı açan Ahmet, kapıdakileri selamlayıp panikle boynundaki kravatı tamamen çözdü. İçeri geçtiklerinde Yağız, eli ayağı karışmış adama yardımcı olmak için yanına giderken Hazan da Ahmet'in gösterdiği odaya giderek Duygu'yu kontrol etti.
Yağız, kravatı bağlamak için yakalarını kaldırıp uzunluğunu ayarlarken, stresli olduğu belli olan Ahmet'e gülerek, "Abi sakin ol ya. Korkma kaçmaz Duygu." hafifçe takılmıştı. Ahmet bağlanan kravata teşekkür edip cevap verdi, "Seni de göreceğiz Yağız Bey."
Salona doğru gelen Duygu'ya Ahmet ve Yağız, hayranlıkla bakmıştı. Yağız dayanamayıp kocaman sarılarak Duygu'yu duygulandırmıştı. Ortamda yükselen gözyaşlarını fark eden Hazan, "E, kendi nikahınıza geç kalacaksınız. Hadi çıkalım" diyerek herkesi evden çıkardı.
Ahmet ve Duygu arka koltukta el ele bakışırken Yağız, direksiyon başındaki Hazan'ın boşta kalan eline minik bir öpücük kondurdu.
Pazar günü olduğundan trafik biraz sıkışık olsa da zamanında nikah dairesine gelmişlerdi.
Geçmişin verdiği korkuyla Duygu, nikah salonuna çıkan merdivenlerde Ahmet'e sıkıca tutunmuş, Ahmet de belinden sıkıca sarmıştı. Yağız ve Hazan hemen arkalarından takip ediyordu.
Onlara doğru yaklaşan genç adam -Ahmet'in kuzeni Mert- Ahmet'e sıkıca sarılmış, Duygu'ya laubalice, "Ex'ten Next Yengemiz, hayırlı olsun," diyerek tqkılmıştı. Duygu göz devirip salona doğru ilerledi.
Salona geçerek nikah memurunu bekledikleri sırada, Mert Hazan'a yaklaşıp elini uzatarak, "Bizi tanıştırmadılar. İsmim Mert, sizin gibi hoş bir hanımla tanıştığıma çok memnunum," etkileyici ses tonuyla söylemişti.
