(Türkçe) First Love! Harry Styles)

34. Bölüm

"O neden kalp krizi geçirdi?" dedi Zayn.

"Bilmiyorum. Muhtemelen üzüntüden. Bir kaç gündür ölen kocasının resmine bakıp ağlarken yakalıyordum. Artık o resimlere bakmıyordu. Neden şimdi eskileri kurcaladığını anlamıyorum" dedi Harry.

"Ne?" dedim gözlerim dolarken. Donup kaldım.

"Ne oldu?" dedi Zayn yada Harry. Hangisinin dediğinden emin değildim. O kadar şaşırdım ve üzüldüm ki cevap bile veremiyordum. Nefes almak da bile zorlandım. Sesleri çok derinden geliyor gibiydi. En son gözlerimi kapattığımı hatırlıyorum.

Gözlerimi biraz araladım. Net göremiyordum ve sesleri tam algılayamıyordum. Bir kaç kez gözümü kırptıktan sonra net görmeye başladım. Harry ve Zayn başımda dikilmiş bir şeyler diyorlardı.

"Neden burada yatıyorum?" dedim ve kalkmaya çalışırken Harry omuzlarımdan tutup geriye ittirdi.

"Tansiyonun çok düşmüş. Bu yüzden bayıldın. Lütfen kalkma dinlenmen lazım" dedi. Kolumda ki serumu fark ettim. Aklım biraz daha yerine gelmişti.

"Barbara. O nasıl?" dedim.

"Hala aynı" dedi Zayn umutsuzca. Tek elimle yüzümü kapatıp ağlamaya başladım.

"Lanet olsun" dedim. Harry yatağın kenarına oturdu.

"Neyin var bebeğim?" dedi elini yanağıma koyarken.

"Tanıştığımız gün bir şekilde konusu açıldı ve bende eski kocasının şimdi nerede olduğunu sordum. Bu konuyu kurcalayan bendim. Aptal gibi hissediyorum" dedim ve daha çok ağlamaya başladım.

"Bunu ona yaşattığım için kendimi çok suçlu hissediyorum. Eğer ona bir şey olursa asla kendimi affetmem" dedim

"Şşş. Böyle konuşma. Bu senin suçun değil" dedi Harry sarılırken. Her şey neden bu kadar karma karışıktı ki burada. Harry benim omuzumda ağlıyordu ve ben onu teselli ediyordum. Şimdi ise ben onun omuzundan ağlarken o beni teselli ediyor. Bunlar sadece yarım saat içinde oldu. Bu nasıl bir sınavdı. Sevdiğiniz adamın gözlerinizin önünde ağlaması ve ona yardım edememek ne kadar da zordu. Birinin sizin boş boğazlılığınız yüzünden kötü anılarını hatırlaması ve bu yüzden kalp krizi geçirmesi. Hatta durumunun kötü olması o kadar berbat hissettiriyor ki. Bunlara ne kadar daha dayanabilirim. Ben ne zamandan beri her gün hatta gün içinde bir çok sorun yaşayan insan haline geldim. Kendimi artık bir yetişkin gibi hissetmeye başladım. Bu kesinlikle zordu. Bir yandan aşık olmuştum. Bu çok iyi hissetiriyordu ama beraberinde getirdiği sorunlar neden bitmiyordu. Bunlar beni çıldırtmak üzereydi.

"Ben bir haber var mı bakıp geleceğim" dedi Zayn ve yanımızdan ayrıldı.

"Özür dilerim Harry. Barbara'nın durumu ortada. Bir de ben seni endişelendirdim. Ben sana iyi filan gelmiyorum. Sadece sana zarar veriyorum" dedim ağlarken.

"Hayır. Hayır. Hayır. Lütfen bebeğim. Lütfen böyle şeyler söyleme. Her gün benimle olduğun için Tanrıya şükrediyordum. Bu düşünceleri sil aklından"
"Bilmiyorum. Karma karışığım" dedim

"Bütün bu karmaşadan kurulacağız. Bunu birlikte başaracağız. Yeter ki benden asla vazgeçme"

"Istesem de geçemem ki. Sana çok aşığım" dedim

"Bende öyle" dedi. Biraz sonra Zayn nefes nefese geldi.

"Barbara'nın durumu iyiye gidiyormuş" dedi. O an ki mutlulukla Harry'e sarıldım ve diger kolumu da onun için açtım. O da geldi ve ikisine de aynı anda sarıldım.

"Şükürler olsun" dedim. Yarım saatte serum bitti ve birlikte odadan çıkıp yoğun bakım odasının önünde ki sandalyelere oturduk. İki saat sonunda Harry bize doğru dönerek konuştu.