🌻 Editor's Pick January 2022 ✨
🌻 Watty Awards 2023 Shortlist ✨
🌻 Watty Awards 2023 Winner ✨
|| first installment of "habit series" ||
Ramona Castillo kept on bugging Caleb Eusebio for a letter to which he couldn't give because for him, letters ar...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Class, dismiss!"
Naalimpungatan ako nang marinig ko ang boses ng professor namin na sabihin ang dalawang salitang kanina ko pa hinihintay na sabihin niya. Naghikab ako bago iniligpit ang libro na nasa table ko at inilagay sa loob ng bag, saka tumayo para lumabas ng classroom.
Bakit ba kailangan pa nating mag-aral kung mamamatay din naman tayong lahat?
Palabas na ako ng classroom nang may nauntog sa puwitan ko, dahilan para mapahinto ako. Lumingon at tumingin ako sa baba para malaman kung ano 'yon. Nakita kong yung babaeng bagong kaklase namin para sa taon na ito ang nakabunggo sa puwitan ko, parang may pinupulot.
Tumayo siya nang maayos habang hawak ang ulo. "Sorry, gumulong kasi mga barya ko."
Tumango lang ako at tuluyan nang lumabas ng classroom, iniiwanan siyang inilalagay ang mga barya sa coin purse niya. Ibinulsa ko na ang dalawang kamay ko at tahimik na naglakad palabas ng campus.
"Sandali lang, p'wede ba akong sumabay sa 'yo pauwi?"
Hindi ko na pinansin pa ang boses niyang 'yon dahil hindi naman ako sigurado kung sino ba ang kausap niya . . . at wala naman akong pakialam sa kan'ya.
Cute lang siya pero wala akong pakialam.
"Caleb, uy!"
Napalunok ako nang marinig ang pangalan ko sa kan'ya. Huminto ako sa paglalakad kasabay ng paghinto niya sa tabi ko.
"Sabay na ako sa 'yo! Iisa lang naman daan natin pauwi!"
Huh? Paano? Hindi ko nga siya kilala!
"Anong pinagsasabi mo d'yan?" kunot-noo kong tanong.
She smiled cutely. "Palagi tayong magkasabay sa jeep kapag papasok! Kapag pauwi naman, hindi kasi may iba ka pang pinupuntahan, 'di ba? Nakikita rin kitang nagyoyosi sa labas kaya nauuna na akong umuwi." She pouted slightly. "Hindi mo ako napapansin?"
Umismid lang ako bilang tugon. Maglalakad na sana ako paalis ulit nang magsalita na naman siya.
Ang daldal naman nito, putang ina!
"Sabagay, lagi kang natutulog, eh. Okay lang!" She chuckled a little. "Magpapakilala ako sa 'yo. Ako si Ramona Castillo. You can call me Mona." She extended her arm for a shake hand. Tiningnan ko lang 'yon at hindi pinansin. Ilang sandali pa, binawi niya rin 'yon at hinawakan ang dalawang strap ng suot na backpack. "Hindi mo na kailangang magpakilala sa akin kasi kilala naman na kita. Ikaw si Caleb Eusebio, hindi ba?"
