Chapter 47

751 35 1
                                    

❝ Isang bagay na napagtanto ko

Sa lahat ng oras na naging mahina ako

Ay palagi kang nand'yan para maging lakas ko—

Para maging suporta ko—

Sa mga oras na pakiramdam ko . . . mag-isa lang ako. ❞

   

Pasado alas-onse na nang makababa kami ng bus dahil sa traffic at sa paghihintay na mapuno ng pasahero ang loob

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Pasado alas-onse na nang makababa kami ng bus dahil sa traffic at sa paghihintay na mapuno ng pasahero ang loob. Dumeretso kami ni Ramona sa isang karinderya at doon kumain.

Malakas na nagdighay si Ramona matapos kumain at uminom ng softdrinks. "Ang sarap! Hindi ko talaga maintindihan bakit nandidiri ang nanay ko sa baboy!"

Sumandal siya habang hinihimas ang tiyan na siguradong maraming nakain.

"Ano bang religion ng mama mo?" tanong ko.

Nagkibit-balikat siya. "Catholic kami. Pero sa pagkakaalam ko, iba ang religion niya bago siya nagpakasal kay Papa. Hindi ko na rin naitanong kung ano, pero simula pa noon, puro gulay lang kasi talaga ang gusto niya. Ayaw niya ng mga karne at kung ano pang non-vegan foods."

Napatango na lang ako. Hindi ako sigurado kung tama ang nasa isip ko, pero isang religion lang ang naisip ko na hindi kumakain ng mga baboy.

"Yung papa mo ba, kahit noon pa, hindi na rin siya kumakain ng karne?"

Nagbuga siya ng buntonghininga at nag-isip ng isasagot. Ilang segundo pa ang hinintay ko bago siya lumingon ulit sa akin saka nagsalita.

"Hindi ako sigurado, pero noong minsan, nahuli ako ni Papa na kumakain sa labas ng karne. Hindi niya naman ako isinumbong kay Mama. Hindi rin naman siya nagalit sa akin." Nagkibit-balikat ulit siya. "Kung si Mama ang nakakita sa akin, baka napahiya na ako sa mismong lugar na pinagkakainan kong 'yon."

Napatango ako matapos marinig ang paliwanag niya.

Kung gano'n, ibig sabihin, 'yung mama niya lang ang mahigpit sa kan'ya? Mukhang okay naman ang papa niya. Mukhang hindi siya kinokontrol nito sa mga dapat at hindi niya dapat gawin.

"After this, simba na tayo?" tanong niya.

Oo nga pala, magsisimba kami.

Tumango ako. "Magyosi lang ako ng isa."

Ngumiti siya bago kinuha ang kamay kong nakapatong sa lamesa. "Wala na ba 'yung withdrawal mo? Hindi na siya nanginginig?"

Bahagya akong tumawa bago hinawakan ang kamay niyang nakahawak sa isang kamay ko. "Wala na. Basta hahawakan mo lang palagi ang kamay ko, Ramona."

Tumawa siya nang mahina bago pinagsalikop ang mga daliri ng kanang kamay ko at kaliwang kamay niya.

"Hindi ko na 'to bibitiwan, kung gano'n."

Cigarettes and RegretsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon