🌻 Editor's Pick January 2022 ✨
🌻 Watty Awards 2023 Shortlist ✨
🌻 Watty Awards 2023 Winner ✨
|| first installment of "habit series" ||
Ramona Castillo kept on bugging Caleb Eusebio for a letter to which he couldn't give because for him, letters ar...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ikatlong araw na ngayon ng graduation practice. Masaya ang lahat at halatang excited sa nalalapit na pagtatapos pero para bang . . . para bang ayaw ko pang dumating ang araw na 'yon. Pakiramdam ko kasi, kapag natapos na ang graduation, kailangan ko nang bitiwan ang lahat ng tungkol sa pagiging high school ko . . . kasama na ro'n si Ramona.
Pero paano ko bibitiwan ang taong hindi man lang nagpaalam na aalis? Kami pa. Walang nangyaring hiwalayan sa aming dalawa kaya para sa akin, walang dahilan para bitiwan ko siya nang basta.
"Eusebio, Caleb! With honors!" malakas na sabi ni Miss Nimfa sa stage hawak ang mic.
Nasa parte na kami ng graduation practice kung saan tatawagin na ang pangalan namin para kuhanin sa stage ang awards namin. Ito ang unang araw na p-in-ractice namin ang parteng ito kaya naman hindi ko alam kung ano ang gagawin dahil hindi rin naman ako nakikinig.
"'Huy, akyat ka na. Practice lang," sabi ni Calista na katabi ko sa upuan dahil naka-alphabetical order kami.
Tumango na lang ako at tumayo. Nasulyapan ko pa ang panonood ni Miss Nimfa sa akin habang nilalakad ko ang daanan papunta sa stage. Nang madaanan ko siya, lumapit siya nang bahagya sa akin para bumulong.
"Meet me at the faculty room later, Mr. Eusebio."
Tumango na lang ako bilang tugon.
Itinuloy ko na ang pagpa-practice at huminto sa mga parte ng stage na sinasabing huminto ako, bago itinuloy ang paglalakad at tuluyang bumaba. Bumalik na ako sa upuan ko na parang walang nangyari. Wala si Calista do'n dahil kasunod ko lang siya kanina sa pag-akyat ng stage.
Lumipas ang mga minuto at oras, ramdam na ramdam ko na ang sobrang pagkainip. Gusto ko na sanang umuwi pero para ano? Para saktan ang sarili ko sa pag-iisip kung nasaan na ba si Ramona ngayon at kung ayos lang ba siya?
"Caleb, I think, Mona's fine. You shouldn't spend so much time thinking about her. Wala ka bang tiwala sa kan'ya?" bulong ni Calista sa akin. Hindi ako sumagot. "I know that she's always hurting herself pero hindi mo ba naisip na, ang tagal na yata niyang may pinagdaraanan. Ngayon pa ba siya susuko?"
Pinadikit ko ang mga labi ko at bahagyang ngumiti sa kan'ya dahil hindi ko masyadong nagustuhan ang sinabi niya. Alam ko 'yung pakiramdam na hinayaan kasi inisip ng lahat na, kaya ko, kaya hindi naging maganda sa akin ang dating n'on.
