🌻 Editor's Pick January 2022 ✨
🌻 Watty Awards 2023 Shortlist ✨
🌻 Watty Awards 2023 Winner ✨
|| first installment of "habit series" ||
Ramona Castillo kept on bugging Caleb Eusebio for a letter to which he couldn't give because for him, letters ar...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Napatigil ako sa paglalakad at bahagyang nag-angat ng tingin nang marinig ko ang pamilyar na boses na 'yon. Nasa harap ko ngayon si Ramona--nakasuot ng brown na long sleeve at itim na leggings na parang ginaw na ginaw kahit na ang init-init naman.
Nasa harap siya ng bahay ko ngayon habang may hawak na envelop.
"Anong ginagawa mo d'yan?" tanong ko.
Nagkibit-balikat siya. "Nakita kitang umalis kanina at mukhang malayo ang pupuntahan mo kaya ginawa ko na ang assignment natin sa Pre-Calculus. Nagpatulong ako sa pinsan ko sa Manila kaya sure akong tama 'to!"
Bakit . . .
Bakit niya ginagawa 'to?
Bakit ba nangingialam siya?
"Umuwi ka na. Kaya kong gawin 'yan mag-isa."
Lumapit na ako sa gate at in-unlock ang padlock gamit ang susi.
"Ginawa ko 'to para hindi mo na gawin ngayon. Para makatulog ka na. Ito lang ang magagawa ko para sa 'yo bilang . . . birthday gift. Kahit na tapos na ang birthday mo twenty minutes ago, p'wede pa rin naman. Late celebration lang."
Kinagat ko ang ilalim ng labi ko habang hawak ang kandado ng gate matapos marinig ang sinabi ni Ramona. Hindi ko alam kung bakit nagkakaganito ako ngayon.
Gusto kong sumigaw.
Gusto ko siyang sigawan nang sigawan.
Gusto kong umiyak sa harapan niya kasi naalala ko 'yong tinanong niya kanina.
"Malungkot ka rin ba?"
Hindi ko alam ang sagot kasi hindi naman pala ako naging masaya sa buhay simula nang maging mag-isa na lang ako. At ngayon . . . nagbabalik lahat ng sakit.
"Umuwi ka na!" sigaw ko habang nakatalikod sa kan'ya.
Hindi na ako nag-abala pang tingnan ang reaksiyon niya dahil alam kong kapag nakita ko . . . magsisisi lang ako. Tulad noong unang beses na nasigawan ko siya sa harap ng mga kaklase namin.
"Caleb--"
Hindi ko na napigilan pa ang harapin siya saka muling sumigaw.
"Bakit ba ang hilig hilig mong mangialam, Ramona?!"
Namumula ang mga mata niyang nakatitig sa akin habang bahagyang nakaawang ang bibig. Ilang sandali pa, lumunok siya.
