🌻 Editor's Pick January 2022 ✨
🌻 Watty Awards 2023 Shortlist ✨
🌻 Watty Awards 2023 Winner ✨
|| first installment of "habit series" ||
Ramona Castillo kept on bugging Caleb Eusebio for a letter to which he couldn't give because for him, letters ar...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nagsimula na ang klase para sa PE ngayong umaga. Ipinaliwanag na kailangan ng warm-up bago ang paglalaro. Ang siyang matalo, kailangan tumakbo ng five to ten laps sa field, depende sa kung gaano kababa ang magiging score ng bawat team para sa volleyball.
"Hindi naman ako magre-receive ng ball kapag nagtrabaho na ako sa hospital," reklamo ni Ramona sa gilid ko.
"Magre-receive ka ng ball in the future, Mona," sagot ng isa naming kaklaseng babae na hindi ko alam ang pangalan. "Ibang ball."
Nagtawanan ang lahat ng mga kaklase namin na nakarinig n'on. Kahit na na-gets ko ang sinabi niya, hindi ako natawa. Wala namang nakakatawa. Ako pa ang nakaramdam ng hiya para kay Mona.
Pinaypayan ko ang sarili ko sa init na naramdaman ngayon dito sa open field.
Nagsimula na ang game para sa mga babae pagkatapos ng pagwa-warm up. Hinati sila sa dalawang team kaya naman unang-unang laro pa lang, naglalaro na kaagad si Ramona. Pinanonood ko lang siyang malito sa position at iwasan ang mga bola na dumarating sa kan'ya.
Patapos na ang set at sobrang laki ng lamang ng kalaban nila.
"Huwag mong iwasan 'yung bola, Mona! Matatalo tayo!" sigaw ng setter ng team nila.
Ngumuso siya. "Sorry na."
Nag-iwas ako ng tingin nang palitan siya ng mga kasama niya ng isang member nila na nakabangko. Nagsimulang mas maging maayos ang laro ng team nila. Natalo sila pero hindi na kasing-laki ng kanina ang lamang. Kung kanina ay 8 points ang lamang ng kalaban, nang pinalitan si Ramona, naging 3 points na lang.
"'Wag mong masamain," sabi ko sa nakasimangot na si Ramona sa tabi ko. "Gusto lang nilang manalo."
Tumingin siya sa akin nang nakasimangot pa rin. "Hindi ko naman minamasama. Nahihiya lang ako."
"Bakit?"
"Kasi natalo kami dahil sa akin."
Tinawanan ko lang ang sinabi niya. "Hindi lang ikaw ang hindi marunong sa atin. Marami kayo. 'Wag mong sisihin sarili mo."
Tumakbo na ako papunta sa mga teammates ko at nakinig sa paliwanag ng professor na nag-a-act bilang referee. Ilang sandali pa, nagsimula na ang game ng dalawang team ng mga lalaki.
