🌻 Editor's Pick January 2022 ✨
🌻 Watty Awards 2023 Shortlist ✨
🌻 Watty Awards 2023 Winner ✨
|| first installment of "habit series" ||
Ramona Castillo kept on bugging Caleb Eusebio for a letter to which he couldn't give because for him, letters ar...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Putang ina, nakalimutan kong mag-yosi!
Gusto kong lumabas ulit ng campus para mag-yosi kahit na isang stick lang. Hindi ako sanay nang hindi nagyoyosi pagkatapos mabusog kaya iba tuloy ang pakiramdam ko ngayong nasa loob na ako ng classroom at hindi pala ako nakapagyosi!
Tang ina, bakit ba nakalimutan ko? Hindi tuloy ako mapakali!
Tiningnan ko ang oras sa suot kong relo. May fifteen minutes pa naman bago magsimula ang klase. Magmamadali na lang ako.
Tumayo ako at kinuha ang bag pero pagkarating ko sa pintuan, humarang sa akin si Ramona. Mukhang galing sa labas.
Naiinis akong nag-iwas ng tingin. "Tabi."
"Saan ka pupunta? Magsisimula na ang klase."
"Tabi sabi," nagpapasensiya na sabi ko.
"Saan ka nga pupunta?" mahinahong tanong niya.
Nagbuga ako ng buntonghininga. "Bakit ba ang kulit mo?! Sinabi nang umalis ka d'yan, dadaan ako!"
Kitang-kita ko ang gulat sa mukha niya dahil sa biglaang pagsigaw ko. Nakaawang ang bibig niya at kita ang pamumula ng mga mata niya na kanina, hindi naman. Tumingin siya sa mga taong nasa paligid namin. Doon ko lang napagtanto na marami pala ang nakakita ng kung anong ginawa ko. Lumunok siya nang sunod-sunod bago tumango at tahimik na nagbigay ng daan sa akin.
Sa maikling segundo, nagdalawang-isip ako kung lalabas pa ba ako o mananatiling nakatayo sa kinatatayuan ko ngayon. Gusto kong mag-sorry sa naging asal ko sa kan'ya pero ano bang nababago ng sorry?
At anong pakialam ko?
Tuluyan na lang akong lumabas ng classroom at hindi na pinansin pa ang bulungan ng mga kaklase namin. Pababa na ako ng hagdan nang marinig ko ang boses niya.
"Caleb!"
Huminto ako sa paglalakad pero hindi ako lumingon sa kan'ya. Rinig at kita sa gilid ng mga mata ko ang pagtakbo niya papunta sa akin. Huminto siya sa tabi ko bago kinuha ang kamay ko at may inilagay na kung ano doon.
"I-Ibibigay ko lang sana 'to kanina, kaya tinatanong ko kung saan ka pupunta. Alam kong may nakalimutan kang gawin kanina pero naisip ko na baka pwedeng maging alternative 'yan habang hindi pa nag-uuwian."
Hindi ako makapagsalita habang nakikinig sa paliwanag niya. Nang binitiwan niya ang kamay ko, pakiramdam ko, naiwan 'yung pakiramdam ng palad niya sa balat ko . . . at hindi ko maintindihan kung bakit pinakaba ako ng mababaw na dahilan na 'yon.
