Bölüm 12 | Tehdit

32.1K 2.2K 265
                                        

Görüşlerinizi ve vereceğiniz voteleri merakla bekliyorum. Yeni bölümlerle ilgili kesitlerden ve başka bilgilerden haberdar olmak için;

İnstagram: _mavinintonuu7

Ve

Twitter: mavinintonuu7

Hesaplarımı takip edebilirsiniz.

🕊

Bölüm şarkısı;
Görkem Açıkalın & Anse - İnsan

🎶

🕊

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.




🕊


"Neymiş? Ölün ölüme, dirin dirime!" Topladığım kağıtlar buruş buruş oluyordu; fakat umurumda değildi. Masaya sertçe bırakarak tekrar yere çömeldim. "Seni düşündüm ben be! Sen üzülme istedim!" Öyle kırılmıştım ki, ne kadar bağırırsam bağırayım dinmiyordu bu öfke. Üç beş kağıdı masaya koymak için yeniden doğruldum. Onları masaya bırakırken çantamın içine koyduğum telefonum çalmaya başladı. Kapağını açmaya uğraştıkça hiç açılmıyordu.

"Açılsana!" Çantanın klipsini çevirdiğimde açabilmiştim. Telefonu çantadan çıkarıp ekrana baktımda. Hızlı hızlı nefesler aldım sakinleşmek için. Biraz yatışabildiğimde susmayan zil sesini susturmak için aramayı cevapladım.

"Efendim?"

"Efendim mi?" dedi Yağız. "Birazdan geliyorum, hazırlan demiştim sana."

"Şimdi aşağıya falan gelemem." dedim ağlamamak için kendimi sıkarken. Yağız'ın sesini duyduğum için bu kadar hızlı birikmişti gözyaşlarım. Bir anda gardım düşmüştü.

"Ne demek gelemem? Dalga mı geçiyorsun benimle Meva?"

"Boşuna geldiğin için özür dilerim; ama benim bu odayı toplamam gerekiyor, iyi akşamlar." deyip telefonu suratına kapattım. Ağlayamazdım.

Bir süre ayakta dikildikten sonra parmaklarımı gözlerimin altında gezdirip kuru olmasına dikkat ettim. Odanın içine tatsız bir bakış atarak yeniden yere çömeldim. Kalemleri topladım teker teker. Siyah kalemliğe doldurup yeniden ayağa kalkmaya yeltendim. Odamın kapısı açılmıştı bir anda. Kafamı o yöne çevirirken ayağa kalkıp kalemliği masaya bıraktım. Gözleri odanın içinde dolaştığında hareketleri yavaşlamıştı.

"Savaş mı çıktı burada?" dedi peşinden kapıyı kapatarak.

Ağız ucuyla, "Sayılır." diye mırıldandım. Tek elimle laptopu kaldırmaya çalıştım; fakat bileğim zorlanmıştı. Günün yorgunluğu da eklendiği için iyice güçsüzleşmiştim sanırım.

MEVAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin