BEN MELEKI DILARA... *Wspaniałe Stulecie*

Rozdział 53*

Uwaga, zgodnie ze scenariuszem serialu, w tym rozdziale powinna pojawić się Firuze. Ale jako, że to ja jestem autorką tej książki - owa Firuze (której nienawidzę całym sercem) nie będzie wspomniana w tej książce, nie istnieje

Jest jeszcze jedna ważna informacja. Wczorajszy i dzisiejszy wolny czas spędziłam na oglądaniu odcinków Wspaniałego Stulecia, na którego podstawię piszę moją książkę. Nie wiedziałam jednak jak pisać te rozdziały, kiedy nie będzie Firuze i dlatego uznałam, że przejdę do 69 odcinka, czyli powrotu Suleymana z wojny. Mam nadzieję, że nie będziecie się gniewać. Obiecuję, że wiele będzie się działo

odcinek 69

***

Wiele w ciągu ostatnich lat się wydarzyło. Po dymisji Mahidevran Sultan, władzę w haremie przejęła Hurrem Sultan, która czuła rozpierającą ją dumę. Sądziła, że przyznanie jej władzy przybliży ją ponownie do sułtana - pomyliła się. Serce Suleymana było przeznaczone tylko dla Meleki Dilara Sultan. Nie chciała jednak odpuścić i próbowała zawalczyć o własność do komnaty po zmarłej Valide Sultan, jednak bez skutku. Za namową Hatice Sultan, komnata została oddana dla Meleki, która była zszokowana tym, jednak przyjęła komnatę wdzięcznie.

Hatice Sultan dowiedziała się o zdradzie Ibrahima Paszy, który zdradzał ją od wielu lat z Nigar Kalfą. Na dodatek zaszła ona w ciążę. Hatice chciała się rozwieść, jednak ku niezadowoleniu Hurrem zmieniła zdanie. Do haremu przybyła również nowa zarządczyni, którą osobiście wybrał sułtan. Była to mamka sułtana oraz jego sióstr - Afife Hatun. Już na wstępie zapowiedział swojej mamce, że nie życzy sobie żadnych innych kobiet w jego komnacie niż jego Dilara. Afife musiała uszanować decyzję sułtana. Wtedy również staruszka dostrzegła jak wielką miłością sułtan darzy swoją żonę, na tyle, by zrezygnować z innych kobiet i haremu

Sułtan wyjechał na wojnę zostawiając swój harem, kobiety i dzieci pod opieką Mustafy, który na czas nieobecności ojca miał przejąć władzę w stolicy

***

1535

Minęło tyle wiosennych, letnich, jesiennych i zimowych dni... Minęło tyle lat... Nareszcie po długiej rozłące, sułtan Suleyman wraz z wezyrami i wojskiem wraca do stolicy, do swojego domu, do rodziny. Wszyscy długo wyczekiwali tego dnia z niecierpliwością

- Huma, jak wyglądam?- zapytała Meleki Dilara Sultan odwracając się w stronę swojej wieloletniej służącej z uśmiechem

- Pięknie jak zawsze, sułtanko.- odpowiedziała również z uśmiechem Huma

- Czuję się jakby w tym pałacu ponownie zawitała długo wyczekiwana wiosna. Nie mogę się doczekać, aż go ujrzę, usłyszę jego głos, dotknę.- mówiła rozmarzona przymykając oczy.- Nie potrafię opisać szczęścia, jakie czuję.- dodała zaraz

- Widać to po tobie, pani. Ponownie widzę cię promieniującą, pełną życia.- potwierdziła służąca. W komnacie rozniósł się dźwięk pukania do drzwi, które następnie zostały otwarte, a do środka weszła szóstka dzieci

- Matko, miłego poranka.- powiedział Osman całując matkę w dłoń, a następnie przyłożył ją do czoła

- Wzajemnie synku.- powiedziała z uśmiechem

- Miłego poranka, matko.- powiedział Selim powtarzając czynność bliźniaka

- Miłego poranka matko, pięknie wyglądasz.- powiedział Bayazid całując rodzicielkę w rękę i przykładając ją do czoła

- Dziękuję, Bayazid.- podziękowała

- Bayazid, matka zawsze wygląda pięknie. Musisz być ślepy, skoro tego nie dostrzegałeś.- odezwała się Atike podchodząc do matki i biorąc jej dłoń w swoje ręce.- Miłego poranka.- powiedziała powtarzając czynność