LÂYETEZELZEL | DÜZENLENECEK

4. BÖLÜM

Bölümler ileride düzenlenecektir. Yazım hataları gibi sorunlarla karşılaşırsanız önemsemeyin. İleride ki bölümler daha düzenli ve özenli yazılmıştır.

2 Hafta Sonra

O gecenin ardından iki hafta geçmişti. Bu zamanda el alçım çıkmıştı. O kadar önemli bir şey değildi zaten ve alçıya alınması da ayrı bir abartıydı. Nur ve kızlar ile buluşmuş vakit geçirmiştik. Kolum iyileştiği için resim kursuna da gitmiştim bu zamanda.

Kandemir o günden sonra işi çıktığı için Ankara'ya gitmişti. Neriman teyzeden almıştım haberi. O geceki sözleri aklımdan bir an olsun çıkmıyordu. Sürekli o vardı aklımda. Benden hoşlanmadığını söyledikten sonra o cümleyi kurması beni büyük bir soru işaretin de bırakmıştı.

Şu an da ise Neriman teyzenin evinde, kocası Yusuf abinin ölüm yıl dönümünü anıyorduk. Evet, Kandemir'in babası ölmüştü daha doğrusu şehit edilmişti. Kendisi bir polisti ve 17 yıl önce bir operasyon da şehit düşmüştü. Kandemir o zamanlar 11 yaşında oluyordu. O zamandan beri annesini tek başına kendisi koruyordu. O, erken yaşta büyümek zorunda kalmıştı.

Kuranlar okunmuş, yemekler dağıtılmıştı. Neriman teyze ne kadar güçlü durmaya çalışsa da bir yerden sonra kendini bırakmıştı ve hüngür hüngür ağlamaya başlamıştı.

Onun bu durumuna çok üzülüyordum. Hem dul kalmış hemde bir çocuğa tek bakmak zorunda bırakılmıştı. Onun içinde çok zordu, nede olsa sevdiği adam onu bu dünya da tek bırakıp gitmişti. Annem Neriman teyzeyi alıp odasına götürmüştü. Evdeki kalabalıkta yavaş yavaş azalıyordu.

Ben de başımda ki başörtüyü çıkartıp etrafı toplamaya başladım. Pet tabaklar ve kaşıklar kullanılmıştı ve benim için kolay olacaktı. Hepsini bir çöp poşetine doldurup, kapının önüne atmak için bırakmıştım.

Etrafı son kez inceleyip, eksikleri kontrol ettim. Her şey tamamdı.
Annem de içerden gelip "Neriman uyudu şimdi, sen burda bekle o uyanınca yemek verirsin. Şimdi o yemek yemeyi bile unutur."

Haklıydı, birisinin ona destek olması lazımdı. Kafamı sallayıp annemi onayladım. "Tamam, ben burda beklerim. Git sen." Annem de evden çıkıp gittikten sonra tek kalmıştım kocaman evde.

Salonu inceledim. Ünitede ki fotoğrafları, duvara asılmış tabloları.
Neriman teyze zevkli bir kadındı. Salonu da kendisi gibi şıktı. Neriman teyzenin odasının kapısına gidip hafiften içeri bakıp kendisini kontrol ettim. Uyuyordu hâlâ, onu rahatsız etmeden geri çıktım.

Ellerimi pantolonumun cebinde sürttüm ve yukarı kata baktım. Kandemir'in odası yukardaydı.
Her ne kadar yapacağım iyi bir şey olmasa da merak ediyordum. Merdivenlerden çıkıp sola döndüm. Koridorun en sonunda ki odaydı.

Yavaş adımlar ile odasının kapısına geldim. Biraz tereddütlü kalsam da sonunda elim kapı koluna gitmişti.
İçeri girdim, kapıyı kapattım. Odası sadeydi aynı zamanda şıktı da. Siyah bir yatak, siyah bir dolap ve çalışma masası. Duvarda da raflık şeklinde kütüphane vardı. Yerde sade bir halı. Küçük ayrıntıları saymazsak oda bunlardan oluşuyordu. Biraz ilerleyip çalışma masasına baktım. Pek bir şey yoktu, dosya halinde belgeler ve bilgisayarı vardı.