LÂYETEZELZEL | DÜZENLENECEK

66. BÖLÜM

Keyifli okumalar!

Bölümü oylarsanız bilin ki beni çok mutlu edersiniz. Sizin tepkileriniz sayesin de daha çok motive oluyorum.

İg: elvannhan

İnstagramdan beni takip ederseniz çooooooooooooooooooooooooook mutlu olurum!!!!!

●

Elime baktım. Hâlâ alışamadığım ama her baktığımda içimde yeni bir heyecan doğuran yüzüğe baktım. Parmağımla bir bütün olan yüzüğe baktım. Yeni hayatımın başlangıcına baktım.

Çok güzeldi. O kadar güzeldi ki, bakmaya kıyamıyordum. Yüzük, parmağıma bir yılan gibi dolanmıştı ama ben her yüzüğe baktığımda çıkacakmış gibi geliyordu. Bunun psikolojik bir şey olduğunu biliyordum ama kaybolma düşüncesi bile beni korkutuyordu.

Annem o gün parmağımda ki yüzüğü fark etmemiş olsa da, diğer gün anında yüzüğü görmüştü ve gördüğüne inanamamıştı. Kandemir ile evlenecek olmamı o da beklemiyor olmalıydı ki çok şaşırmıştı.

Ama şaşkınlığını attıktan sonra yüzünde güller açmıştı. Benim adıma çok mutlu olduğunu söylemiş ve hep en iyisini hak ettiğimi söylemişti. Ama ağlamıştı da. Göz yaşları dinmemişti. Kızının evlenecek olması onu bir yandan üzmüştü sanırım. Çünkü ne zaman mutluluğu geçse, evde artık yalnız olacağını söylemişti.

Bunun hakkında bir şey söylemeyip sessizliğimi korumuştum. Kandemir’le resmen resmen evlenecektim. Hâlâ şaka gibi geliyordu. Bazen sadece kendi uydurduğum bir yalanmış gibiydi.

Böyle hissetmemin sebebi eskiden evlilik düşüncesine uzak olmamdı.
Ama artık öyle değildi. Tek düşüncem Kandemir ile bir yuva kurmaktı. Kurduğumuz yuvada mutlu olmaktı.

Gözlerimi yüzükten aldım ve önümde sıcacık duran kahveye çıkarttım.

Nur ile buluşacaktım. Ona hâlâ bir şey söylememiştim. Telefondan söylemek yerine yüz yüze gelince söylemeyi tercih etmiştim ve şu anda onu mahallemizin yakınlarında ki kafeye çağırmıştım.

Ve tabii ki onun tarafından bekletiliyordum. Asla ama asla tam vaktinde bir yere gelemiyordu.

Ama bu sefer yanılmıştım, çünkü kafenin girişinde bana doğru gelen Nur’la göz göze gelmiştim. Tebessüm ettim ve ayağa kalktım. Yüzünde kocaman bir gülüş parladı. Onu çok özlemiştim, uzun zamandır yan yana gelemiyorduk ve sadece telefon ile konuşmuştuk.

Anında boynuma sarıldı. Gülerek sarılmasına karşılı verirken, “Hoş geldin,” dedim. Şen sesi kulaklarıma geldi. “Hoş buldum nar tanem.”

Sıkıca sarılmanın ardından ondan ayrıldım ve güzel yüzü ile karşılaştım. Sıcak havalar yüzünden bir ton daha koyulaşmıştı. Ama bu koyuluk ona çok güzel bir görünüm veriyordu.

Dudaklarını masumca büzerek, “Seni o kadar çok özledim ki,” dedi çocuksu bir sesle. “Az kalsın özlemden ölecektim.”

“Geldim işte merak etme,” dedim ve boğazımı temizledim. Elimdeki yüzüğü görmemişti. “Gel hadi,” dedim omzunu sıkarak. “Bir şeyler iç istersen.”

“Yemek yemeden geldim, açım o yüzden,” diyerek karşıma oturdu. Yavaş yavaş üzerinde ki fazlalığı bedeninden ayırdı. Bir şey demeden ona bakıyordum. Evlilik haberini duyunca muhtemelen çok fazla mutlu olacaktı.

İlişkimizin her ayrıntısını Nur bildiği için bu evlilik kararı onun için her zaman uzak geliyordu. Şimdi ise bu haberi alınca kendini kaybedecekti, buna emindim.