LÂYETEZELZEL | DÜZENLENECEK

62. BÖLÜM

Keyifli okumalar!

Hepinizi çok özlediğimi söyleyerek girişiyorum ve herkese iyi okumalar diyip kaçıyorum!

Ayreten sizleri instagram sayfama da bekliyorum. Açıklamadan ulaşabilirsiniz!

●

Cadde üzerinde durup sarılmamızı kestikten sonra Kandemir bizi eve geri götürmüştü.

Annem hakkında dediklerine duygusal değil de mantıkla baktığımda dedikleri doğruydu. Şu an için duygularımı ön planda tutmamam lazımdı. O yüzden yeni bir karar almış ve onunla tekrardan konuşmak için evimizin banyosunda bekliyordum.

Neden bekliyordum bilmiyordum. Sabahtan beri burada durmak yerine salonda oturan annemin yanına gidip konuşmak için önümde hiçbir engel yoktu. Ama gidemiyordum işte. O gün yaptığım davranış yüzünden kendimi kötü hissediyordum ve sanırım görünen o ki onun yanına gitmememin sebebi buydu.

Sürekli hatalar yaptığımı ben de biliyordum ama bunu bir türlü engelleyemiyordum. Anneme, Kandemir’e ve onunla olan ilişimize sürekli bir zarar geliyordu. İsteyerek yapmadığım hareketlerim gün sonunda beni deli gibi pişman etse de iş işten artık geçmiş oluyordu.

Tam da bu akşam. Eğer bana öyle hissettiğini söylemeseydi bir türlü bunu göremezdim. Onu kendisini değersiz hissettirmeyi nasıl başarmıştım bunu  da bilmiyordum.

Onun bana olan yumuşak davranışlarından sonra benim ona öyle hissettirmem haksızlıktı.

Yol boyunca sürekli bunu düşünüp durmuştum. Yaptığım hataları göz önünde bulundurmaya çalışmış ve bunları düzeltmek için elimden gelen her şeyi yapacağımı söz vermiştim kendi kendime. Bunu yapacağımı biliyordum çünkü işin ucunda onun duyguları vardı. Benim için önemliydi ve öyle hissetmemesi için biraz daha çabalayacaktım.

Arabadan inmeden önce de ona sıkıca sarılmıştım.

Gerçekten onu çok seviyordum ve bunu hissetmesi için ne gerekiyorsa yapardım.

Banyoda ki klozete otururken o kadar çok vakit geçmişti ki, bir zaman sonra saate bakmayı kesmiştim. Saat gece yarısını geçmişti ama annem hâlâ uyumamıştı. Belki de lavabodan çıkmamı bekliyordu.

Onunla ne konuşacağımı biliyordum ama konuşmaya bir türlü cesaret gösteremiyordum. O günden sonra bana soğuk davranması hâlâ devam ediyordu. Haklıydı da. O gün onu zorla Bursa’ya götürmem tamamen saçma bir hareket olsa da o anki duygularım bunu yapmam için baskı yapmıştı ve şu anda bu durum içerisindeydik.

Yer fayanslarına bakmayı kesip hâlâ üzerimde duran elbiseye baktım. Banyonun küçük olması yüzünden ve içeri de havalandırmadan başka hiçbir şe olmadığı için her an buhar olabilirmişim gibi geliyordu. Buhar yüzünden üzerime yapışmıştı.

Ve kırışmıştı da. Muhtemelen sabahtan beri burada olduğum içindi.

Ne kadar çok beklersem o kadar çok oturacağım için elbiseye bakmayı kesip oturduğum yerden kalktım. Annemin tepkisi benim için önemliydi, her ne kadar o gün ona yaptığım saygısızlık olsa da onun düşüncelerini önemsiyordum.

Lavabodan çıkıp salon kapısının giriş kıskıma geldiğimde, görebildiğim kadar annemin gözünü dahi çevirmediği televizyon programına baktım.

Ah! Bu program annemin en sevdiği programdı ve tekrarı geç olmasına rağmen çıkmıştı.

Annem salon kapısına geldiğimi anlasa da bir saniye olsun bana bakmadan odağını televizyona vermeye devam etti. Bu hareketi yüzünden yüzüm asılsa da motivasyonumu düşürmemeye çalışıp salona girdim.