LÂYETEZELZEL | DÜZENLENECEK

9. BÖLÜM

Keyifli okumalar.

Bölümler ileride düzenlenecektir. Yazım hataları gibi sorunlarla karşılaşırsanız önemsemeyin. İleride ki bölümler daha düzenli ve özenli yazılmıştır.

●

Neriman teyzeyi hastaneye kaldırmışlardı. Pınar'dan bunun haberini alır almaz, yolculuğu kısa süre de bitirip hastaneye gelmiştik. Kandemir her ne kadar sakin dursa da endişelendiğini biliyordum. Hastane koridorunda annem, Pınar, Seher abla ve ben Neriman teyzeyi bekliyorduk. Doktordan öğrendiğimiz kadarıyla tansiyonu düştüğü için bayılmıştı ve bir süre müşahede altında tutulacaktı. Pek de riskli bir durum yokmuş.

Koridor da yürüyüp duruyordum. Sıkıntı ile nefes alıp Kandemir'e baktım ama onu göremedim. Dışarı çıkmıştı kesin. "Na're siz Kandemir ile birlikte mi geldiniz." Bunu soran Pınar'dı. Oturduğu sandalyeden bana bakıyordu. Ne diyecektim ki?

"Yok, biz yolda karşılaştık." Diye yalan söyledim. Bir de bunun ile uğraşmak istemiyordum. Ellerimi cebime koydum. Yalan söylediğimi anlamamıştı ve önüne dönmüştü. "Anne hadi siz Seher abla ile eve gidin biz de arkanızdan geliriz." Annem ve Seher abla şu an burada boşuna bekliyordu. "Yok kızım, ben Neriman ile birlikte gelecem. Zaten doktoru dedi ya birazdan çıkacakmış diye. Birlikte döneriz." Söyleyip kesin bir dille beni reddetmişti. Bir şey söylemeyip Kandemir'in yanına gitmek için dışarı çıktım. Banklarda birkaç kişi dışında herkes içerideydi.

Hava iyice soğumuştu. Üşümemek için kabanımı iyice vücuduma dolayıp, gözlerim ile Kandemir'i aradım. Hastane'nin sağ köşesinde durmuş sigara içiyordu. Üzerinde ki ceketi çıkarmış ellerin de tutuyordu. Gelen kuvvetli rüzgarda saçlarını uçuruyordu. Aynı şekilde benim saçlarımı da. Yanına gitmek için yürümeye başladım.

Yanına gittim. Beni fark etti ve biten sigarasını duvara sürüp söndürdü.
"Doktor ile konuştun mu?" Önünde durup yüzüne baktım. İçtiği sigaranın kokusu hâla geliyordu. "Konuştum. Birazdan gidip çıkış işlemlerini yapacağım. Siz de eve gidin artık." Dedi sakin bir sesle. Eve gitmeyeceğimi biliyordu ama yine de söylüyordu. "Gitmeyeceğimizi bildiğin halde yine de konuşuyorsun." Derin bir nefes aldı. Elleri ile başını ovaladı. "Annen iyi, sen de iyi ol." Bugün yaşananlar basit bir şey değildi. Onunla konuşmak istiyordum. Evet, sırası değildi ama uslanmaz bir şekilde merak ediyordum.

"Na're, bugün olanlar," gözlerime baktı. Onu durdurdum. "Kandemir, şimdi sırası değil. Evet bir şeyler oldu ama şimdi değil sonra konuşalım."
Ben de deli gibi konuşmak istiyordum ama şu an değildi. Gözlerime baktı kafasını salladı ve bir şey demedi. "Ne zaman çıkış yapılacak?" Önüme gelen saçlarımı kulağıma sıkıştırdım. Acilen bana toka lazımdı yoksa böyle rahat edemiyorudum."Doktor iyi olduğunu söyledi. Birazdan gidip çıkışını yapacağım."

"Ben annemlerin yanına gideyim. Bir de birlikte geldiğimizi görmüşler, eğer sorarlarsa yolda karşılaştığımızı söylersin. Ben öyle söyledim çünkü." Bunu dediğim an da siyah kuyuları bana doğru döndü. "Onlara birlikte olduğumuzu söylemedin yani. Öyle mi?" O,  Neriman teyzeye söylemiş miydi ki? Eğer söylediyse anneme de söyleyebilirdi ve yalanım ortaya çıkardı. "Sen annene söyledin mi?" Korku ile ona sordum. Bu halimi gördü ve çenesi sertçe kasılıp, gözleri sinirle kısıldı. "Niye bu kadar korktun? Sonuçta ortada kötü bir durum yok. İkimiz de yetişkin insanlarız. Değil mi Na're?"