My Last Mr. J | #Wattys2017

Chapter 65 - Cry Once More

"Asus! ang sweeeeeeet!" Ay sobrang kilig ko dun!" Kinikilig na sabi ni Vice. "O sige na nga lalo nyo pa kaming pakiligin sa song nyong dalawa. Ladies and gentlemen... Here's JM and Jelly with their song "Just Give Me A Reason"....

At tumayo na nga ang dalawa para kumanta.

Nagsimula si Jelly sa first verse, " Right from the start, you were a thief you stole my heart... And I your willing victim... I let you see the parts of me, that weren't all that pretty... And with every touch you fixed them..." Hanggang sa makarating sa Chorus at nagsabay sila ni JM.

Before pa lang matapos ang first chorus ng kanta ay biglang napatigil si JM. Kinabahan si Jelly dahil napansin nya na namumutla na si JM kaya't hinawakan niya ang kamay nito and then all of a sudden, JM fainted... Napasigaw si Vice dahil sa takot at nagkagulo na sa buong studio. Ang mga staff and crew ay naglapitan at ang iba ay sumasaway sa mga audience na gustong tingnan ang kalagayan ni JM. Hindi na napigilan ni Jelly ang pag-iyak. Pati si Vannie at Peachy na P.A. ng dalawa ay napaiyak na din.

Di nagtagal ay dumating ang ambulance. Sumama si Jelly sa loob ng ambulance dahil ayaw nyang hiwalayan si JM. Pinatawagan nya kay Peachy ang mommy, daddy at Kuya nya. Si Vannie naman ay tinawagan ang mommy ni JM na nasa Amerika.

Kinabukasan ay laman ng news ang pagkahimatay ni JM. "Bakit nahimatay si RnB Prince?", "May Sakit Nga Ba Si Justin Madrigal?", "Ano Ang Itinatagong Karamdaman ni Justin Madrigal?"...

Sa Ospital.

Habang nasa ICU si JM. Kausap ni Jelly si Dr. Madrigal, ang doktor at uncle din ni JM. "Matagal nang may leukemia si JM. Two years ago, na-diagnose namin ang sakit nya. Before nagpapa-chemo sya pero dumating ang time na hindi na din tinatanggap ng body nya ang chemo. One year ago, wala akong nagawa kundi sabihin sa kanya na he could probably live just 6 months. We're happy nga na he still goes on... Nakatulong din siguro na nakilala ka nya and he found a big reason to live.

Jelly can't help but to cry nang marinig nya ang sabi ng doktor.

"Thanks iha.. Salamat for making JM happy..." Tinapik ng doktor ang balikat ni Jelly at maya-maya ay lumabas na ng kwarto.

Pinagmasdan nya si JM. Sobrang awa ang naramdaman nya para dito.

Maya-maya ay dumating si Vannie kasama ang naka-wheelchair na binata. Naalala nya na ito yun binata na dinalaw ni JM sa ospital noon nang gusto nyang ibalik ang sulat kay JM.

"I know you..." Sabi ni Jelly sa binata na payat na payat pa din gaya nang makita nya ito sa ospital with JM. "Sinundan ko kase si JM  dito sa hospital noon para ibalik sa kanya yung napulot kong letter nya para sa'yo..." Paliwanag ni Jelly.

"Yeah, ikaw yung nagpanggap na doctor, right?" Napangiti ang binata. "Ikinuwento sa kin ni JM yun eh.

"Oo ako nga... Sorry ha, nag-pretend pa ako na doktor..." Nahihiyang apology ni Jelly.

"That's fine. Napangiti mo nga kaming dalawa ni JM that day eh.. By the way, I'm Dave... Friend ako ni JM, nagkakilala kami sa Cancer Institute where nagmi-meetup ang mga cancer patients para i-encourage ang isa't isa. Simula nung makilala ka ni JM, lagi syang nakangiti at punung-puno nang pag-asa. Which makes me happy too kase nakakahawa ang saya di ba?"

Medyo nangilid ang luha ni Jelly. "Naawa sya sa kausap at the same time ay naaalala nya ang kalagayan ni JM."

"By the way, about the letter... Nabanggit ba ni JM sa'yo yun na kaya ako nagpunta dito nun eh para ibalik sa kanya yung letter na napulot ko na para sa'yo yata yun?"

"A-actually nabanggit nya yun letter na yun sa kin. Sabi nga isinoli mo daw, thinking na para sa akin yung letter na yun. But actually, it's not for me... That letter is actually for himself. Mahilig kase magsulat si JM para sa sarili nya. Para lang i-encourage nya yun self nya. Everyday nya ginagawa yun and it help him daw para mag-go on sya..."

"You mean..." Hindi akalain ni Jelly na yun palang letter na yun ay para talaga kay JM.

"Yes Jelly...Yung kanta na gusto nyang gawin na kasama ka... Para talaga sa kanya yun..." Nakisingit si Vannie sa usapan ng dalawa. "Eto nga pala yun journal na sinusulat nya everyday..." Yun letter na ibinalik mo sa kanya? Yun yung last letter na sinulat nya para sa sarili nya, sa "Pare" nya... Simula nung araw na iyon, laging "Dear Silhoette Girl" na ang sinusulat nya... " Iniabot ni Vannie ang Journal

Sinimulang buklatin ni Jelly ang pages. Hindi pa man nya nababasa lahat ang nilalaman nun ay nadudurog na ang puso nya dahil ilang beses nyang nakita na may mga time na magkasama sila na tinitiis ni JM ang sakit para lang hindi nya makita ang totoong kalagayan nito.

"Bakit inilihim pa nya? Sana sinabi nya sa kin noon pa..." Napatungo si Jelly.

"Dahil ayaw nyang maawa ka sa kanya. Ayaw nyang mahalin mo sya nang dahil sa awa..." Di na napigil ni Vannie ang luha.

Tumayo si Jelly sa kinauupuan at niyakap nya si Vannie na alam nyang nasasaktan dahil sa kalagayan ng taong naging parte na ng buhay nito sa matagal na panahon.

(TO BE CONTINUED)

SONG: CRY by Mandy Moore (from A Walk to Remember movie)

I'll always remember

It was late afternoon

It lasted forever

And ended too soon

You were all by yourself

Staring up at a dark gray sky

I was changed

In places no one would find

All your feelings so deep inside (deep inside)

It was then that I realized

That forever was in your eyes

The moment I saw you cry

The moment that I saw you cry

It was late in september

And I've seen you before (and you were)

You were always the cold one

But i was never that sure

You were all by yourself

Staring at a dark gray sky

I was changed

In places no one would find

All your feelings so deep inside (deep inside)

It was then that I realized

That forever was in your eyes

The moment I saw you cry

I wanted to hold you

i wanted to make it go away

I wanted to know you

I wanted to make your everything, all right....

I'll always remember...

It was late afternoon...

In places no one would find...

In places no one would find

All your feelings so deep inside (deep inside)

It was then that I realized

That forever was in your eyes

The moment I saw you cry