𝐓𝐎𝐊𝐘𝐎 𝐑𝐄𝐕𝐄𝐍𝐆𝐄𝐑𝐒 𝐒𝐂𝐄𝐍𝐀𝐑𝐈𝐎𝐒

Mikey x Reader ! Paint for me

“I need you to paint something for me.” Ani ng lalaking nasa harapan mo.

Kanina ay naglalakad ka lang papauwi galing sa pagkuha ng examination permit mo ng bigla kang hintuan ng isang kotse kanina at sapilitang ipasok sa loob at ng manlaban ka ay tinakpan nila ng panyo ang mukha mo. In short, you were kidnap.

“I know you still remember someone who's name is Emma Sano.” Napatitig ka sa lalaking nakatayo sa harap mo.

It was your late best friend's name. Sinamaan mo ng tingin ang lalaki. How dare he say her name na para bang napakanatural lang? Kilala mo sila, Bonten. The most wanted crimal organization. Walang karapatan ang masasamang taong ‘to na sabihin ang pangalan niya.

“Don’t spout Emma's name on your disgusting mouth.” Walang emosyon na saad mo rito dahilan para magreact ang lalaking may kulay rosas na buhok. Tinutukan ka niyo ng baril sa ulo.

”Oy, alam mo naman sigurong hawak namin buhay ko ‘di ba? Now be a good girl and do what my king's order.” Anito habang mas diniinan ang nguso ng baril sa ulo mo.

“I don't want to.” You answered.

“Why?” The white haired man asked. Pinantayan niya ang mukha mo. Nakatali ka sa upuan kaya yumuko pa siya.

“Ayokong magkaroon ng connection si Emma sa mga halang ang kaluluwa na kagaya niyo.” Anas mo rito habang masama ang tingin sa lalaki.

“Hindi mo alam.” Tumatangong anito.

“We can just kill her, Mikey. We can kidnap—.” Napahinto ang lalaking may hawak ng baril ng itaas ni ‘Mikey’ ang kamay niya.

“You don't know that I am Emma's older brother?”

Nanlaki ang mata mo habang nakatitig sa lalaking kaharap mo.

“What?” Mahina at hindi makapaniwalang wika mo.

“Yes, she's my younger sister. The youngest sano.” Sagot nito.

Tumitig ka ulit sa kanya at doon mo napansin ang pagkakahawig niya kay Emma. Kung totoong kapatid nga siya ni Emma you don't have a reason para tanggihan siya.

“So, I need you to paint her for me. Help me at least to remember her face again. She's starting to fade on my memory and I don't want that to happen and only you can help me.” Mikey said. You can sense his sadness on his voice.

Gusto mo siyang tulungan. Malinaw pa sa alaala mo ang mukha ni Emma. Wala kang nakatabing litrato niya pero memoryado mo lahat ng kurba ng mukha niya pero alam mong hindi pwede.

“I-I can't. Hindi na pwede.” Nakayuko mong ani.

“Bakit?!” Sigaw ni Mikey sayo. Hinawakan ka niya sa balikat at yinugyog.

Umiling ka.

“I can't. I can't see any colors anymore. I'm sorry.”