Acıyla harmanlanmış yürekler...
Yedi asker, yedi farklı acı, yedi farklı hayat ama ortak bir geçmiş... Hepsinin tek bir ortak geçmişi vardı o da çektikleri acılar. Farklı zamanlarda çok farklı Acılar çekselerde hepsi ortak geçmişi olan yedi farklı...
Yorumlar çok olsun diye harfleri kelimeleri tek tek yazmayın veya emojilerle doldurmayın. O yorumlar silinecek, buna devam eden kullanıcılar sessize alınacak!
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz. Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6.Bölüm "Nezarethane"
Görkem'le birlikte sokaklarda gezerken aklıma yine Pars geldi. O günün üzerinden tam üç gün geçmişti ve ben henüz onun gizemli halleriyle ilgili bir şey bulamamıştım. Hatta bu üç gün içinde benden kaçıyormuş gibiydi. Ne zaman yanına gitsem bir bahaneyle yanımdan uzaklaşıyordu ve bu da ondan şüphelenmemi giderek arttırıyordu.
Bugün ise hepimiz izinliydik ve herkes bir yerlere dağılmıştı, biz de Görkem'le birlikte biraz hava almak için dışarıya çıkmıştık. Çıkmadan önce yine Pars'la konuşmaya çalıştım ama kardeşimi arayacağım diyerek anında yanımdan uzaklaşmıştı.
Revirde konuşmamızın ardından gidip Enes'le konuşmuştu. Enes'in düşürdüğü künyenin zinciri kırıldığı için düşmüştü ve onu da özür telafisi olarak Pars yaptırmıştı. Şimdilik hiçbirimizin arasından bir sorun yoktu. Pars'ın benden kaçması dışında.
Bu üç gün içinde benden hep kaçmıştı ama nereye kadar kaçacaktı? Eninde sonunda benimle konuşmak zorundaydı, çünkü aynı timdeydik.
Ben düşüncelere dalmışken omzumun sarsılmasıyla irkildim, yanımda yürüyen Görkem'e baktım. "İki saattir size sesleniyorum komutanım, iyi misiniz?" Sanırım düşüncelere fazla dalmıştım.
"İyiyim, dalmışım."
"Şu sıralar çok düşüncelisiniz, bir şey mi oldu?" Acaba ona Pars'ın gizemli hallerini anlatsam mı? Belki bu hallerini çözmem için bana yardım edebilirdi.
"Aslında değilim, Pars'ı düşünüyordum." deyince yüzünde muzip bir ifade oluştu. Hemen omzuna vurup konuştum. "O aklından geçeni sil Görkem, düşündüğün gibi değil. Pars'ın gizemli hallerini düşünüyordum."
"Nasıl yani, Pars komutanımın gizemli halleri mi varmış?" Başımı sallayıp onayladım onu.
"Evet var, mesela en son çıktığımız görevde bize bağırması." dedim. "Tamam kendince haklı olabilir ama bizim neden öyle yaptığımızı sormadan büyük bir tepki gösterdi. Bize bir şey olma korkusundan öyle yaptı desem bana göre biraz fazla bir tepkiydi. Emrine itaatsizlik yaptık diye desem yine biraz fazlaydı." diye açıkladım.
"Peki gizemli halleriyle bunun ne ilgisi var? Neden böyle davrandığını sordunuz mu?" Sorusunu başımı sallayarak onayladım.
"Tabii ki de sordum ama hiçbir şey demedi. Onun ardından elinin üstünde bir kesik izi gördüm. Çok önceden yaralanmış ve izi kalmış kesin. Kesik izine dokunup nasıl olduğunu sorunca ise hemen elini çekip bir operasyonda oldu diye geçiştirdi beni." Görkem anlattıklarımdan sonra düşünceli bir şekilde önüne döndü. Ben de ona bakarak ilerlemeye başladım. "Hadi ben bunlarda paranoyak davrandım desem bu son üç günde ne zaman Pars'ın yanına gitsem hep bir bahaneyle benden uzaklaştı. Anlattıklarının hepsi benim kuruntum desem adam niye sürekli benden uzaklaştı peki?"
