Oy verip bol bol yorum yapmayı unutmayalım🦋
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz. Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
20.Bölüm "Yıllar Sonra"
Etrafa çöken ölüm sessizliğiyle iç çektim. Bütün bakışlar benim üstümdeyken kimsenin bana inanmadığını bakışlarından anlamıştım. Bunların başında da Aras ve Pars geliyordu. Hatta dalga geçtiğimi bile düşünebilirler ama böyle bir konu hakkında asla dalga geçmezdim.
"Bir şey demeyecek misiniz?" dedim çekinerek.
Aras birden gülmeye başlayınca bakışlarım ona döndü. "Sen ciddi misin Gece?" dedi. "Babam gerçekten yaşıyor mu?" Yutkundum, cevap vermedim çünkü açık bir şekilde dalga geçtiğini anlamıştım. İnanmamıştı bana. Hiçbiri inanmamıştı.
"Niye susuyorsun?"dedi sinirle. "Daha demin babanız sayesinde tedavi olmaya karar verdim diyerek dalga geçmedin mi? Yine devam etsene." Yutkundum, böyle bir konu hakkında dalga geçmeyeceğimi bilmiyorlar mıydı? Hiç mi tanımamışlardı beni?
Aras'ın gözlerinin içine bakıp konuştum. "Dalga geçmedim. Babanız, Kenan Karadağlı yaşıyor, hatta burada, Ankara'da oturuyor."
"Gece." dedi oldukça ciddi bir şekilde. Onu çok uzun zamandır tanımıyorum ama ilk defa ciddi görüyordum. Aras tıpkı benim gibi eğlenmesini bilen, neşeli biriydi ve ilk defa böyle ciddi görüyordum. "Tamam güldük, bitir artık şu şakayı!" Ellerim yumruk oldu. Şu kısacık zamanda beni tanıyamamış mıydı? Böyle bir konuda dalga geçmeyeceğimi bilmiyor muydu? Evet onun için zordu ama benim de dalga geçmeyeceğimi bilmesi gerekiyordu.
"Ya neyini anlamıyorsun? Dalga geçmi..." diyordum ki Pars'ın buz gibi sesi cümlemi tamamlamama izin vermedi.
"Yeter Gece!" Bakışlarım ona döndü, tıpkı benim gibi elleri yumruk olmuştu. Dalga geçtiğimi düşünmesi onu sinirlendirmişti. Bakışlarım diğerlerine döndü, hepsiyle tek tek göz göze geldim, daha sonra hepsi bakışlarını benden kaçırdı. Hepsi dalga geçtiğimi düşünüyordu. Kalbimin kırıldığını hissettim ama bir şey demedim.
Kızmadım hiçbirine. Adam daha birkaç dakika önce ailemi araştırdım, mezarlarını açtırdım dememiş miydi? Bunun üstüne ben babanız sayesinde tedavi olmaya karar verdim demem onlara böyle düşündürmüştü. Kızmam tamamen saçmalık olurdu. Ailesinin yaşamadığını bilen birine ailen yaşıyor desem tıpkı onlar gibi tepki verirdi. Hatta ben onların yerinde olsam daha fazla tepki veririrdim kesin. Ama inanmamaları, dalga geçtiğimi düşünmeleri kalbimi kırmıştı, canımı yakmıştı.
Arkamı dönüp bir adım atmıştım ki Pars arkamdan seslendi. "Nereye?" Omzumun üstünden ona baktım.
"Babanızın yanına." dememle kaşları çatıldı, şu anda babasının hayatta olmadığına inanıyordu ve ben de babanın yanına deyince doğal olarak ölmeye falan sandı. Bunu anladığına emindim. "O adamda oğullarının öldüğünü düşünüyor, gidip size gerçeği söylediğim gibi ona da söyleyeceğim." Az önce yalan söylediğimi, dalga geçtiğimi düşündükleri için kızmadığımı söylemiştim ama içten içe de üzüldüğüm aşikardı. Bu yüzden buna gönderme yaptım. "Belki Kenan amca sizin verdiğiniz tepkiyi vermek yerine beni düzgünce dinler öyle yargılar."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON NEFESİME KADAR
ActionAcıyla harmanlanmış yürekler... Yedi asker, yedi farklı acı, yedi farklı hayat ama ortak bir geçmiş... Hepsinin tek bir ortak geçmişi vardı o da çektikleri acılar. Farklı zamanlarda çok farklı Acılar çekselerde hepsi ortak geçmişi olan yedi farklı...