Onun yanındayken yaşadığımı hissediyorum.
Itachi×oc
Bu kitap şuan orjinal Naruto/Naruto Shippuden ve Boruto; Naruto Next Generation sürecini kaplamaktadır. Orjinal yaşanacak olaylara eklenti veya çıkarım yapılmıştır. (Tamamlandı)
15.06.2022 - 27.11...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~
Cidden fazla can sıkıcı. Cevapları yazdığım kağıtta izlemek bana kendi Chunnin Sınavı'mı hatırlatıyordu. Üstelik bana verdikleri alın koruyucuyu başımı örtecek şekilde ayarlanmıştım ve peruk takmıştım. Sınavın bitmesine bir dakika kala yazıp yazıp sildiğim kağıttan elimi çektim. Bu seneki görevli cidden çetin cevizdi. Ibiki Morino'nun kontrolünde olan sınavın onuncu sorusunda bir bir takımlar çıkmaya başlamışken dualarım Sasuke ve arkadaşlarındaydı. Ama o sarışın çocuk elini kaldırdığında cidden o kadar üzülmüştüm ki. Hiç beklemediğim bir şeyle onuncu soru için hazır olduğunu biraz absürt ve sesli şekilde ifade etti. "Hehehe..."
Morino'nun gülerek karşıladığı ve sınavı anlatan sözleri ardından rahatladım. Ayağa kalkıp alın koruyucumu ve peruğu çıkardım. "Bunca yolu bunun için geldiğime hala inanamıyorum!"
"Sende mi buradasın?! Ama -"
Naruto'ya gülümsedim. "İkinci aşamada bol şanslar!"
Sınavdan çıktığımda -daha çok söylenerek ayrıldığımda- uzun zamandır görmediğim birinin yanına gitmem gerektiğini hissetmiştim. Rüzgar bana kokusunu getirmişti. Ailemin mezarlığına giderkenki gerginliğim her zaman aynıydı. O karanlık ve korkunç gecenin izleri hala rüyalarımda beni ziyaret etse de bu gerçekle yaşamaya alışmıştım artık. "Ben geldim, tou-san."
"Ben gayet iyiyim. Normalde sık sık gelirdim ama biliyorsun. O yaşlı bunak şu sıralar cidden meşgul ve onun kıçını toplamak sandığımdan daha yorucu."
Mezar taşını güzelce temizleyip kurumuş çiçeklerini tazeleyip suladım. Ardından tütsü yakıp adını okşadım. "Sana verdiğim söz hala geçerli. Eninde sonunda buna sebep olan kişiyle hesaplaşacağım."
Sırada annem vardı. Aynı bana benzeyen rüyalarımı süsleyen kadın. Belki de görünüşünü kopyaladığım halde babamın kızı olmamdan dolayı hala bana dargındır. "Bana dargın değilsin değil mi kaa-san?"
Aynı şeyleri tekrar etsem de annemin yanına kalma süresini biraz fazla uzattım, çünkü bilirsiniz. Kızsal şeyleri anlatacağım pek kimse çevremde yok. O yüzden anne boşluğunu daha fazla hissettim büyürken. Hayal meğer hatırladığım kardeşimin acısını ise hep Sasuke ile bastırdım. Öz kardeşim olmasa da Uchiha Katliamı'nın ardından hep onun yanında kaldım. Bilemiyorum, bu saf sevgiden miydi veya bir borç ödeme şekli miydi ama bu yaptığımdan asl pişman değilim. Bunu düşünürken yol aldığım Sasuke'nin kaldığı dairenin anahtarını ceplerimde ararken sonunda buldum. İçeri girdim. Havasız kalmış odasını havalandırmak için pencereyi açtım. Mutfak dolabı bomboştu. "Şapşal..."
Cidden bu çocuk beni bir gün sinir hastası edebilir. Onigiri'den başka bir şey yemiyor, üstelik dolap sadece domates ve birkaç yeşillik dolu! Aldığım domateslerle sos hazırlayıp yaptığım erişteyi yerken saattin cidden geç olduğunu farkettim. "Uykunu umarım o ormanda da alabilirsin."
