Onun yanındayken yaşadığımı hissediyorum.
Itachi×oc
Bu kitap şuan orjinal Naruto/Naruto Shippuden ve Boruto; Naruto Next Generation sürecini kaplamaktadır. Orjinal yaşanacak olaylara eklenti veya çıkarım yapılmıştır. (Tamamlandı)
15.06.2022 - 27.11...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~
Bazen... Annem neden babama bu kadar bağlı diye düşünür dururum. Yıllar önce onu bırakıp gitmiş bir adama nasıl hala bağlı kalabildiğini anlayamazdım. Fakat Ai ile hissettiklerimden sonra annemi daha iyi anlıyorum.
"Kazumi-kun..." Hinata nee-san'a döndüğümde bana gülümsedi, "Yemeğe gelmeyecek misin?" Başımı iki yana salladım, "Hayır. Teşekkürler, aç değilim." Uzandığım koltuğa geri döndüm. Bana ısrar etmeyip kapıyı kapattı.
Annemin yükünün ağırlığı altında ezildiğimi hissediyorum. Yasını tutmayanları öldürmek için can atsam da bunun için çok erken. Akane ve Asahi atlatmış olsa bile erken. Zaten olanların ardından kimseyle konuşacak yüzüm yok.
"Üzülme, her şey yoluna girecek Kazumi." Başımı okşayan elleriyle başımı anneme çevirdim, "Sahi mi?" Bana gülümsedi, "Tabii ki, ben yanındayım."
Ellerinin sıcaklığını bu kadar çok özleyeceğimi düşünmezdim. Özür dilerim. Hepsi benim yüzümden oldu, özür dilerim.
Yaklaşık bir yılı geçmişti bütün olan bitenlerden sonra ve Naruto nii-san'nın bizi evine almasıyla onun koruması altına girmiştik. Her ne kadar bunu istemesem de beni göz önünde tutmaları gayet normaldi. Mangekiyo sharingan uyandırmış olmamızla ilgiliydi ne de olsa.
Derin bir nefes almakta buldum çareyi. Sakin olmam gerekirdi.
* * *
"Nii-san, Naruto nii-san çağırıyor seni. Hadi kalk." Asahi'nin tekrar seslenmesiyle gözlerimi açtım, "Yemeyeceğim. Tokum."
"İyi de Hinata nee-san tüm gün bir şey yemediğini söyledi!" Koluyla beni zorla doğrulttu, "Cidden bir yıkık gibisin, kendine gel artık." Zorlukla söyledi, "Nee-san ve ben, senin için endişeleniyoruz." Derin bir nefes verdim, "Tamam. Tamam, geliyorum." Bana gülümsedi ve odadan çıktı. İçeriden gelen gülüşmelerle derin bir nefes verdim. Kendimce kestiğim kısa saçlarımı karıştırdım ve yüzümü yıkamak için lavaboya geçtim.
Kami-sama, cidden berbat görünüyorum.
Yüzüme çarptığım su ile göz altlarımdan aynı babam gibi çizgiler inmeye başlamıştı sanki. Derin bir nefes verip yüzümü kuruladıktan sonra salona geçtim. Himawari beni görünce onii-san'nının sırtından indi ve bacağıma sarıldı, "Kazumi onii-chan!" Koyu renk saçlarını okşadım, "Kazumi, sonunda gelebildin dattebayo." Göz altları çöken Naruto nii-san'a baktığımdaysa bana gülümsüyordu, "Akane, Kazumi'de geldiğine göre yemeğe geçebiliriz!"
Herkes sessizce yemeğini yerken Akane'ye döndüm. Yüzü benim gibi çökmemişti fakat gülümsemesi yüzünden silinmişti sanki. O da saçlarını kestirmişti, kısa saçlarının arasındaki mavi gözleri artık soluktu. Zaten... Pek konuşmuyorduk.
