彼岸花 - Itachi×Y/N

• Sharingan Obsession / Chapter Twenty-six

~•~

Başımı okşarken hissettiğim huzurun hesabı yapılamazdı. Tanrı'nın günlerini hatta belki de aylarını ayırıp yarattığı bu adama tüm hücrelerimle o dakikalarda tapabilirdim. Kokusu burnuma dolarken ciğerlerim artık bu sarhoşluğu kaldıramıyordu. Dudaklarım arasından kaçan iç çekişlerimle ağlamam kesilmişti. Beni kendinden uzaklaştırdı. Islanan yanaklarımda baş parmağını gezdirdi. "Özür dilerim." Benden dilediği özürle kızarmış gözlerim onun hizasına yükseldi. Yüzündeki izi sevdim, o kömür gözlerinde yüzdüm ve şimdi ise buradaydım.

Ben bu adama çok aşıktım.

İlk gün ki gibi atıyordu kalbim onun için.

Anlımı bu sefer onun göğsüne yasladım. Burnum gerdanında dururken saçlarım arasına imzasını yerleştirdi. Ellerim boşta kalmış gibi daha fazlasına muhtaçken elleri saçlarım arasında gezmeye devam etti. Ona belinden sarıldım, kollarımı bırakmamak üzere kilitledim.

Nefes aldığımı hissediyordum.

Güneş artık daha da aydınlatmıştı ikimizi. Başımı kaldırdım, "Itachi." Bana baktığında hafifçe pembeleşmeye yüz tutmuş yanakları içimde bir kıvılcıma sebep oldu. O kıvılcım içimi yakmaya başladığında ellerimi onun yanaklarına çıkardım. Islak kipriklerim gözlerimi kırptırsa da parmak uçlarıma yükseldim. Belki de bir daha böyle bir şansımız olmayacaktı. Onunla olmak, onunla hayatı yaşamak istiyordum. Dudaklarım onun soğuk fakat bi o kadar da nazik yüreğine ulaşmıştı tekrar. Bu sefer farklıydı, bu sefer onun gülümsediğini hissetmiştim.

Gülümsemene beni göm, karahindabalarla süsle mezarımı.

Belime inen kolları sıkılaştı, kalp atışlarım onun duyması için bağırırken ellerim alev almış onu bırakmamaya yeminliydiler. Dudaklarım onun dudaklarını ısıtırken aramızdaki son duvarda artık kalkmıştı. Araladığım kalbime dolan o sıcaklığa tekrar bağımlı oldum, daha fazlası için bedenimi ona daha da kilitledim. Yanağıma yükselen sağ elini hissettiğimde boynuna kollarımı sardım. Gözlerim kapalı onunla dans ederken nefesim tükenmeye yaklaşsa da umrumda olmamıştı.

Ben onun olmak istiyordum.

Hayallerini kurduğum bu geleceğe ulaşmak istiyordum. İnsanların bana ne yapmam gerektiğini söylemesini istemiyordum. Ben her saniye onun için yaşarken ondan en uzak köşelere sürüklenirken ölüyordum. Benim yanımda bir tek o vardı, en başından beri yanımda o vardı. Onu bırakmak, onsuz yaşamak benim için imkansızdı. Ona bağımlı bir kadındım ben. Onun için yaşayan.

Hayatını ona adayan.

Gözümü kararttığım saniyeler arasında ayrıldık, onun inip kalkan göğsüyle gülümsedim. Hafifçe renk gelen dudakları daha öpülesi bir hal almıştı. Sarhoşluğumla aklım artık devreden çıkmıştı, belimdeki sıkı parmağı gevşedi. Elim onun saçlarında dolaşırken yanağını okşadım. "Beni bırakma, lütfen."