Onun yanındayken yaşadığımı hissediyorum.
Itachi×oc
Bu kitap şuan orjinal Naruto/Naruto Shippuden ve Boruto; Naruto Next Generation sürecini kaplamaktadır. Orjinal yaşanacak olaylara eklenti veya çıkarım yapılmıştır. (Tamamlandı)
15.06.2022 - 27.11...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~
"Sasuke..."
Eve geldiğimde duyduklarımı sindirdiğimden bile emin değilken küçük bedeni odamda yatağımın üstünde öylece oturuyordu. Göz ucuyla bana baktı, ışığı bile açmamış kolu sıyrık üstündeki kan ise kurumuş öylece beni beklemişti. Yanına adımlanıp yatağa oturdum, konuşacak bile dermanı yokken saçlarımı okşayıp kendime yasladım. Başı göğsümün hizasında ellerini belime doladı ve yüzünü bedenime gömdü.
Bu yabancı olmadığım bir andı.
"Senin yaşlarında bunu bende yaşadım." Başını okşarken söyledim, sarı nevresim üstünde ayakları yere bile değmeyen çocuk başını kaldırmadan beni dinledi. Ona anlattığım tüm hikayem yetmezmiş gibi benim de hıçkırıklarım ona katılmıştı. Gerçi titreyen bedeni kollarım arasında gücünü tükettiğinde onu yatağıma yatırıp yanına uzandım. Bu gece hayatının en uzun ve berbat gecesi olacaktı, tıpkı benim de olduğu gibi.
"Akatsuki'ye katılacağım ve onu içeriden gözetleyeceğim."
Derin bir nefesle küfrettim. Yaşlı bunak, bunu nasıl yapabildi?! Hem de o herifin iki sözüyle... Üstelik bunca derdi varken ben nasıl farketmemiştim? Shisui'nin kaybından sonra olanlardan sonra...
"Bana şaka yaptığını söyle, Itachi!"
Kollarımdan tutup beni kendine yasladığında ondan uzaklaştım, "Nasıl olabilir böyle bir şey? Anlat! Nede -" Benden uzaklaştığında hızlıca omzundan tuttum, "Suikaste mi uğradı? Anlat!" Onu sarssam da içeri giren Sasuke ile ikimiz de kendimizi toparladık.
Balkonumdan çıkıp derin bir nefes aldım. "Aptal." Korkuluklar parmaklarım arasında ezilmemek için direnirken dudaklarımı birbirine bastırdım.
Uzun bir gece olacaktı.
* * *
"Merak etmeyin. Gözümü ondan ayırmayacağım." Ellerimin arasındaki bezle Mikoto-san'ın mezarını temizlerken hissettiğim kasvetle çiçekler olduğu kısma su doldurup kamelyaları yerleştirdim. Fugaku-san'ın mezarına uğrayıp mezarlıktan çıkarken anne ve babamdan özür diledim. Şuan Sasuke'yi bunca derdin arasında akademiden almam gerekiyordu.
Sabah ruhu çekilmiş bir şekilde uyansa da sanki bana bir şey belli etmek istemiyordu, "Sasuke?" dedim. "Okul nasıldı?" Beline bağlı çanta parmakları arasında büzüştü, "İyiydi." Elimi uzattım, tutması için. Beni reddetmedi ve tuttu. "Bugün akşam yemeğinde ne yiyelim?" dediğimde derin bir nefesle, "Farketmez." dedi.
Her şey yolundaymış gibi davranmak daha da işleri yolundan çıkarıyordu.
"Sasuke, kendini rahat hisset. Kasılmana veya gerilmene gerek yok." Elimi daha da sıktığında çoktan evime gelmiştik. Merdivenleri çıktık ve içeri girdik. Sasuke ayakkabılarını çıkardı ve çantası ile salona girdi. Onu izlerken ne kadar dağılmış olduğunu gördüm. Kim dağılmazdı ki? İkimiz de paramparçaydık fakat onun küçük kalbi bunu kaldıracak bir durumda değildi.
