Onun yanındayken yaşadığımı hissediyorum.
Itachi×oc
Bu kitap şuan orjinal Naruto/Naruto Shippuden ve Boruto; Naruto Next Generation sürecini kaplamaktadır. Orjinal yaşanacak olaylara eklenti veya çıkarım yapılmıştır. (Tamamlandı)
15.06.2022 - 27.11...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~
"Baa-chan..." Enseme bir tane geçirdiğinde hızlıca silkelendim, "Kami-sama! Ne tepki verdi peki?!" Işıldayan gözleri benim yüreğimi de aydınlatırken aklıma dolan o gece ile gülümsedim.
"Gelsene yanıma."
Itachi'nin yanına oturdum, Saçlarını karıştırıp gaz lambasıyla aydınlanan yüzüne gülümsedim. "Naomi." Bakışlarım arsız bir kadın gibi dudaklarından ayrıldı ve dilim dudaklarımı ıslattı, "Efendim?" Bana imayla gülümsedi. Elini karnıma koyduğu an eridiğimi fakat bir o kadar da ezildiğimi hissettim. Bana gülümsedi.
"Teşekkür ederim tsuma."
Gözlerim açıldıkça açıldı, bu adamın karşısında küçüldükçe küçüldüm. Elini daha da bastırdım, "Üzgünüm. Kendimde o cesareti bulamadığım için." Bana daha da yaklaştı ve anlını anlıma yasladı, "Bana senden bir parça verdiğin için mi üzgünsün?" Burnunu sürttü, bana gülümsedi ve baş parmağı ile beni tekrar ona ait kıldı. "Korkuyorum. Onu da kaybetmekten."
"Buna izin vermem."
Güven veren ses tonunda ruhum havalandı, gülümsememe engel olamadım. "Üç buçuk oldu."
"Çok belli etmişsin sen."
Hayır baa-chan. Bu adam artık benim nefesimden ne düşündüğümü anlayacak kadar ezberledi beni.
Sessiz kaldım ve gülümsedim, "Pekala kızım, sık sık gelirim yanına ben." Kapıya doğru ilerledi, "Sahi, kocan nerede, hiç göremedim?" Güldüm, "İşlerini halletmek için gitti, gelecek akşama doğru." Baa-chan ile vedalaşıp ardından kapıyı kapattım. Gülümseyerek salona geçtiğimde camın kenarına oturdum, "Kaa-san biraz fazla konuşur, eğer başın falan ağrırsa üzgünüm aka-chan*."
Elim henüz belli bile olmayan karnımda gezerken güldüm, "Bak, too-san ikimizi yalnız bıraktı. Oji-san'ı kontrol etmesi gerekiyor."
En azından birine derdimi anlatmak güzel.
Saçlarım artık ensemde toplanır haldeydi, gerçi erkek gibi olsa da bu hali de güzeldi. Yüzümdeki yara ise artık ton farkı gibi görünse de artık onunla da yaşamayı öğrenmiştim. Doğum günüme sayılı gün kalmıştı ve bozan havayla sonbahar kendini kışa erken bırakacağa benziyordu.
Itachi ise Sasuke'yi kontrol etmek için ayrılmıştı. Yakında dönerdi, gerçi... Benim daha önemli bir derdim vardı.
Mide bulantısı.
Sonunda bu belirti ile de tanıştım ve inanın bana... Berbat bir şey. Durduk yere gelen bir karın ağrısı - ah! Shikamaru olsa aynı böyle söylerdi. Değil mi?
