Onun yanındayken yaşadığımı hissediyorum.
Itachi×oc
Bu kitap şuan orjinal Naruto/Naruto Shippuden ve Boruto; Naruto Next Generation sürecini kaplamaktadır. Orjinal yaşanacak olaylara eklenti veya çıkarım yapılmıştır. (Tamamlandı)
15.06.2022 - 27.11...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~
Karşımdaki kunai duvara saplanmışken hızla yerdeki küçük çocuğu kaldırdım. "Sasuke! İyi misin, sana bir şey yaptı mı?"
Ağzından akan sıvıyı hızlıca sildim ve onu kendine getirmek için sarstım. "Sasuke!" Faydasını görememiştim bile. Sadece ağabeyine 'Neden?' diye soruyordu. Daha çok sayıklıyor, kucağımdaki bedeni titriyordu.
Itachi birden üzerimize yürüdüğünde Sasuke bana daha da sokulmuştu. "Gelme! Gelme, git! Ölmek istemiyorum!" Sasuke'yi nasıl sakinleştirebilirdim ki? Yakamdan tutup beni duvara fırlattığında kemiklerim resmen birbirine girmişti, Sasuke olduğu yerde kalmıştı. Can haliyle titriyordu. "Sasuke! Çık buradan, koş, kaç!"
Uzandığım shiruken'imi Itachi'ye fırlattım. Ondan kaçmak için sağına doğru hareket aldığında Sasuke koşarak dışarı çıkmıştı. Bende hızla kalktım. Elime aldığım kunai'mle dışarı çıkan Itachi'nin peşinden koştum.
Kan ter içinde uyandığım kaçıncı geceydi bilemiyorum. Kabuslarım beni uyandırırken terlediğimi farketmem zor olmamıştı. Her yerimden boncuk boncuk ter akıyordu zaten. O çakra mühürü olduğundan beri ateşler içinde yatıyordum. Bir hafta olmuştu.
Konoha'ya haber göndermiştim -çok zor olsa da- yardım için fakat bu gidişle ya ateşten ya da açlıktan ölecektim. Doğrulduğum zaman havada dolunay vardı. Geceyi yıldızlar süslerken burnuma dolan tozla öksürdüm. Kaldığım kütüphane en azından diğer ev ve tapınaktan daha güvenliydi. Kurduğum tuzakla içeri giren birisi olursa bana haber verecekti. En azından öyle umuyordum. Sırtımı duvara yaslayıp bu karanlıkta ellerimin tekrar parladığını gördüm. "Ne istiyorsun benden ya?"
Gün daha yeni doğuyordu. Tanrı aşkına bir işim de düzgün gitse şaşırırım. Öfkeyle ayağa kalktım. Acilen vücudumu soğutmam gerekiyordu. Bu kaç gece devam edebilirdi ki? Denize girmek için adımlandım. Her ne kadar akıl işi olmasa da şuan elimdeki en mantıklı gelen çözüm buydu. En azından?
Üstümü çıkarırken belimin kuşağını çözdüm. Tulumun fermuarını çözüp yakalarımı kollarımdan sıyırdım. Tulum üstümden sıyrıldığında bir oh çeksem de üşümeye başlamıştım bile. Üstümü kaplayan siyah ağdan badiyi çıkardım. Göğüslerim meydandaydı. İç çamaşırımı çıkardığımda üstlerimi kumun üstündeki kütüğün üstüne serdim. Saçlarımı açıp güzelce tokamı da bileğime taktım. Kızıl saçlarım belime ulaşmıştı artık. Örgüyü açıp bukle bukle olmuş saçlarım suya kavuştuğunda vücudum tir tir titriyordu. Gökyüzü suyu yavaş yavaş maviye boyarken ateşimin üstümden gittiğini hissetsem de hipotermi geçirmemek için çok durmamam gerekiyordu. Üstelik suya çıplak girmek aşırı garip hissettiriyordu!
Denizden çıktığımda ıslak saçlarımı sıkıp ensemden kabaca bağladım. Üstümü getirdiğim havlu ile kurulayıp kıyafetlerimi giyindim. Kendime gelmiştim, en azından gözlerimi kırparken artık canım acımıyordu. Ellerimi kütletip saçlarımı çözdüm ve at kuyruğu bağladım. Ayaklarımı yıkayıp uçları açık botlarımı giydim. Yıkılmış köye dönerken beni izleyen gözleri farketmiştim bile.
