• Naomi's Secrets / Chapter Seven

159 18 65
                                    

~•~

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

~•~

"Çakra damarlarınızın çoğu tıkalı. Zehirlenmişsiniz. Genleriniz sayesinde ayaktasınız, bu kadar uzun ayakta kalmanız bir mucize." Göz devirdim, hayatımda bu kadar uyuşuk bir doktor görmemiştim, "Bunları bende biliyorum," dediğimde dosyayı kenara bıraktı, "Kunoichi olarak mesleğinizi bırakmalısınız. Acilen. Yoksa çok geçmeden yataktan kalkamayacak hale geleceksiniz." Göz devirdim, çokta umurumda değildi.

"Pekala, teşekkürler." Odasından çıkacakken bana yazacağı ağrı kesici reçetesini defalarca almıştım zaten, zaman kaybetmeye lüzum yoktu. Bir aydır görevdeydim zaten. Eve gidip uyumak istiyordum.

Patikayı takip ederken arkamdan yaklaşan kişiye fırlattığım kunai'yi zincirle bağlı olan büyük shirukenle engelledi. Gözlerindeki sharinganla daha da şaşırmıştım, "Kimsin sen?"

Kısa boyu ve süt gibi beyaz teni ile gözlerini üstümden ayırmadı, "Uchiha Shin. Benimle gel."

"Küçük bir kopyadan emir almıyorum." Yanındaki küçük yaratık da tek gözlü, sharinganlıydı. Açtıkları portalla içinden çıkan adamda aynı Danzo gibi dünya kadar sharingan vardı üzerinde, "Uchiha Itachi'nin karısı sensin. Değil mi?" Üstündeki Akatsuki üniforması ile kaşlarımı çattım, "Sen ne ayaksın?"

"O gözler. Bana ver." Bana doğru adım attığındaysa hızlıca Flying Raijin ile uzaklaşsam da arkamda belirmesi, kafasındaki gözlerin metalleri kontrol ederek peşime takması yüzünden susano'o'yu açmak zorunda kaldım, "Bak, bugün iyi günümde değilim. Başka zaman söz, seninle seve seve oynarım." Bana göz devirdi, "Başka zaman olmayacak." dediğinde yanı başımda beliren o küçük yaratık beni portalın içine çekti, içine düştüğüm tuzakla kollarıma dolanan zincirle yere düştüm. Kollarım havada, gri ve soğuk bir alanda olmama karşın o yaratığın portalından geçen o adam ve onun sanırım çocuğu olacak Shin benim karşıma dikildi, "Shin. Al."

Küçücük boyuyla yaklaştığında susano'o'yu kapatmadım. Yeşil çakra etrafımı sararken Kotoamatsukami'yi kullanmak istesem de göz tekniğimi de engelledi. "Elbet çakran bitecek. O zamana kadar sabırla bekleyeceğim."

Bir bu eksikti...

*
*
*

"Ne bitmez tükenmez çakran varmış?" Bana yaklaşmak istese de çakra israfı olmaması için susano'o'yu sadece oluşum kısmı olarak tutuyordum. Günlerdir. Belki de bir hafta falan olmuştur, asılmış kollarımı hissetmiyordum. Mührüme dokunamadığım için buradan kurtulamazdım. Sakura gibi canavar süper çakra aktarma gücüm de yoktu.

Kapana kısılan bir fareydim yani.?

Bana doğru ilerlediğinde yanında oğlu olmadığını gördüm, "Senin sharinganın değil de, oğullarının ya da kızının sharinganlarını alsam?" Kanın beynime sıçradığını hissettim. Gözlerimden akan kanla susano'o'nun küçük bir kolunu oluşturup onu yakaladım, "Onlara dokunacak olursan, seni kendi ellerimle boğarım!" Bana güldü, "Hai hai. Nasıl istersen. Ama şunu unutma, seni kraliçem yapana kadar buradayız."

彼岸花 - Itachi×Y/NHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin