Onun yanındayken yaşadığımı hissediyorum.
Itachi×oc
Bu kitap şuan orjinal Naruto/Naruto Shippuden ve Boruto; Naruto Next Generation sürecini kaplamaktadır. Orjinal yaşanacak olaylara eklenti veya çıkarım yapılmıştır. (Tamamlandı)
15.06.2022 - 27.11...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~
"Cinsiyeti öğrenemiyor muyuz?" Kadına kaşlarım çatılı bakarken derin bir nefes aldı, "Burası küçük çaplı bir kasaba, efendim. Makinemiz yetersiz." Yutkundum, şaka gibiydi gerçekten. "Yani?" Doktor gergince omuzlarımdan tuttu, "Başka bir kasabaya gidebilir muaniye olabilirsiniz."
* * *
"Güzel kızım, sizden başka genç yok ki burada. Herkes yaşını almış insanlar." Baa-chan tezgahındaki meyveleri düzeltiyordu, "Hem cinsiyeti öğrensen ne, öğrenmesen ne?" Güldüm, "En azından bir isim düşünebilirdim." Bana döndü ve güldü, "Doğru. Ama olsun, süpriz olur."
Ne süpriz, ne süpriz.
Ayağa kalktım, "Ben artık kalkayım," dedim ve esnedim. Baa-chan bana gülümsedi, "Hafiften belli olmuş karnın," diye güldü. "Evet, hissi çok özel hissettiriyor." Başını yana yatırdı, "Özeldir tabii."
Vedalaştığımızda patikadan çeşmeye uğradım. Çeşmeden akan su artık çok soğuktu. Üstelik artık aylardan Aralık'tı. Bir yılı ardımızda bırakıyorduk. Eve doğru yürüdüm. Eve girdiğimde Itachi önündeki mutfak önlüğü ile saçlarını tepesinde topuz olarak toplamış yüzü gözü hep salça falan olmuştu. "Tadaima..." Bana yaklaştı, "Nerede kaldın?" Kollarımı kavuşturduğunda bana aldığı gri cübbeyi katladım ve yerine koydum, "Asıl sana ne oldu, bu ne hal?"
"Ortalık biraz battı fakat hallettim." Parmağımla yanağındaki sosu alıp tadına baktım, "Tuzu eksik olmuş." Güldü, "Senin suratın niye asık?" İçimi okuması artık bitmişti yani... Yüzümdeki herhangi bir bakıştan beni okumaya başlamıştı, "Doktora gittim. Cinsiyeti öğrenemedim." Bana güldü ve elimi tutup beni mutfağa nazikçe sürükledi, "Buna mı takıldın?"
Mutfak iyi görünüyordu. En azından etraf salça değildi. "Hem, kız ya da erkek farketmez." Güldüm, "Evet ama gene de merak ediyordum." Bana güldü, "Yanakların kıpkırmızı, burnunu ağzıma almıyorum bile." Elleri arasında ısınan yanaklarım ve dudakları arasında ısınan burnumla güldüm, "Ne yemek yaptın?" Hafifçe uzaklaştı, "Domates çorbası. Sıcacık." Kokusu buram buram dolmuştu ciğerlerime zaten. "Ee, yiyelim o zaman."
* * *
"Çok ayakta kalmasan mı?" Dolaba tabakları dizmek için parmak uçlarıma çıktım, "Anata, fazla endişeleniyorsun." Bana göz devirdi, "Naomi..." Son tabağı da koyup dolabı kapağını kapattım, "Az kaldı doğuma fakat korkulacak bir durum yok." Elimi karnımda gezdirdim, "Bende gayet halinden memnun hatta."
Altı aylık olmuş bebeğimle Itachi'ye doğru ilerledim. Elini karnıma koydu, "Gerginim." Utana sıkıla söyledi, bazen çok abartıyordu. Eh, hoşuma gitmiyor değildi tabii ki.
