Onun yanındayken yaşadığımı hissediyorum.
Itachi×oc
Bu kitap şuan orjinal Naruto/Naruto Shippuden ve Boruto; Naruto Next Generation sürecini kaplamaktadır. Orjinal yaşanacak olaylara eklenti veya çıkarım yapılmıştır. (Tamamlandı)
15.06.2022 - 27.11...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~
Tüm güzelliği ile kokusuna doyamadığım bebeğimin kara gözleri arasında tekrar doğduğumu hissettim. Kami-sama, bana öyle bir lütuf bahşetmişti ki... Ağlamak geliyordu içimden. Bağırmak ve ona olan aşkımı haykırmak. Küçük parmakları parmağımı sararken çıkardığı doyumsuz seslerle daha da aşık ediyordu beni kendine.
Doğumdan yaklaşık iki hafta geçmişti. Itachi, bebeğimize Kazumi adını vermek istediğini söyledi. Bunu duyunca memnuniyetle kabul ettim. Barışa aşık bir adamın evladına verebilecek en güzel isimdi bu.
Kazumi-kun ile aram çok iyiydi, geceleri nadiren de olsa beni çileden çıkartsa da babası ile aramızda uyuyordu, Itachi'nin uykusu daha hafifti, geceleri genelde o ilgileniyordu.
Doğumdan sonraki bir hafta boyunca Akane baa-chan bana çok yardımcı oldu. Bilirsiniz, nasıl altını değiştiririm, nasıl emziririm vesayire. Detaya girmeye gerek yok ne de olsa.
Kazumi, babasının kopyasıydı resmen; kara kaş, kara göz. Tavşan gibi dudakları ve tombul yanakları... Öpmekten bi çare olduğum oğlum babasının aynısıydı, daha ne isterdim ki? Gerçi, beni arada kaynatmışlar gibiydi tabii, ama... Olsun!
Itachi ile Kazumi... Babasının kucağında yüzünde güller açmasa da annesinin oğluydu o. O kollarda bulduğu huzur ve sessizliği nerede bulacağını bilemeyen bir oğlum vardı. Babası kucağına aldığı an susan, gülümseyen.
"Uyudu." Kucağımdaki Kazumi'yi, Itachi'nin binbir emekle yaptığı beşiğe koydum. Beşiğin beyaz tülünü örttüm ve yatakta beni bekleyen Itachi'nin yanına oturdum. "Beşik iyi oldu, artık rahat rahat uyuruz." Beni onayladı, "Elini ağzıma sokmaz artık." Güldüm, "Ağzına mı sokuyor?" Elleri arasında bana kroki çizercesine anlatıyordu. "Sana sırtını döndüğü için elleri yüzüme, gözüme, ağzıma giriyordu. Annesi gibi, uyumayı hala öğrenememiş." Dirsek attım. Beni kızdırmış, benimle uğraşıyordu, "Bir kere uyumayı gayet biliyorum. Sadece hareketli bir uyku hayatım var."
"Bilmez miyim? Eliniz, ikinizin de boşta kalmamalı." Eline tutturduğu bezi salladı, "Bir yeri mıncırmak için ikiniz de fırsat kolluyorsunuz."
Karşımda göğsü kabarık, mutlu bir adam vardı. Bu beni gülümsetti, "Gece gece başını belaya sokma istersen?" Bana usulca yaklaştı ve kucağıma yerleşti. "Hm.." Ellerim saçları arasında nakış işlercesine hareket aldı, uzun ve yumuşacık saçlarında gezindim. "Anata." Başını kaldırmadan daha da sokuldu. "Bir şey soracağım." Kolları belimde yer almış uyumaya yakındı sanki, yerinden memnun bir kedi misali sinmişti. "Sor."
"Şuan ne hissediyorsun?"
Aslında bu geniş bir soruydu, en azından çerçeveyi geniş tutmuştum. Elimden geldiği kadar onun için iyi bir eş, arkadaş, sevgili, anne olmaya çalışıyordum. Başardığımdan emin olamasam da onun gülümsediği zamanlarda yanında olmak beni mutlu ediyordu.
