Onun yanındayken yaşadığımı hissediyorum.
Itachi×oc
Bu kitap şuan orjinal Naruto/Naruto Shippuden ve Boruto; Naruto Next Generation sürecini kaplamaktadır. Orjinal yaşanacak olaylara eklenti veya çıkarım yapılmıştır. (Tamamlandı)
15.06.2022 - 27.11...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~
Sabah uyandığımda kokusu buram buram ciğerlerimi doldurmuştu, perçemleri yüzünü kapatmıştı, yüzüne gelen benim uzun saçlarımdan da vardı, bu onu komik göstermişti. Daha da ona sindim, yüzünü güzelce perçemlerinden arındırdım ve bu harika tabloya baktım. Her zaman hayalini kurduğun bir tabloydu bu. Onun yanı başında uyanmak. Onu uyurken izlemek. Beni sıkı sıkı saran kolları arasında olmak. Bu benim için imkansızdı fakat şuan gerçeklikten ayrılmış bir seraptan farksızdı. Hala bazı şeylere inanamazken yanı başımda onun yüzüne bakarak uyanmak çok güzeldi.
Elim yanağına uzandı, incitmeden onu severken hafifçe kımıldayan mimikleriyle nefesimi tuttum. Gözleri aralandı, uyku sersemi olmuş olmalı ki; esnedi, bana daha sıkı sarılıp ağırlığını üstüme verdi, "Beş dakika daha." Bu beni güldürmüştü. Bana göre hava hoştu, gayet iyi bir durumdu bu. Boynuna ulaşan dudaklarım onun sıcaklığı ile buluştuğunda ellerimi açık ensesine götürdüm. Kendimi ona bastırdım, "Naomi, yapma. Huylanıyorum."
Gülümseyip onu öpmeye devam ettiğimde onun da gülümsediğini gördüm. Birden arkasını döndü, "Uykumu bölme." diye mızmızlandığında ensenine nefesimi üfledim. Hafifçe kıpırdanan sırtına çizdiğim resimle doğruldum ve onu öpücüklere boğmaya devam ettim. Birden beni kolunun altına aldı, yanına de dengemi kaybederek düştüm. Yanağımı öptüğünde gülümsedim," Günaydın." Bana şişmiş gözleriyle, "Günaydın." dese de bacaklarım hala diğer taraftaydı, "Itachi, bekle dur." Bacaklarımı olduğum tarafa aldım, ona döndüm. Bana bakarken kolunu üstümden aldı. Bende ona döndüm, yüzüme gelen saçlarımı yüzümden aldı, "Ne var? Yüzümde ne var da gülüyorsun?" dediğimde burnuma bir kelebek kondurdu, "Fazla güzelsin."
Kalbim atmayı kestiğinde dudaklarım buna rağmen gülümsedi. "Ya, öyle mi?" dedim alayla, "Asıl sen kendini bir de uyurken gör." Hafifçe yanına sırnaştım, ayaklarım onun sıcak ayaklarına temas edince ne yalan söyleyeyim kaşınmıştı. "Çok güzelsin, Itachi." Elim yanağını okşarken gözlerimi yumdum, "Bir hayalimi daha gerçekleştirdim!" diye gerindim.
Gerçi kapımızı birden sertçe çalan birileri olmasaydı daha güzel olabilirdi her şey. İkimiz de soru işaretleri ile dolu olarak doğrulduk. Kapıya gidecektim ki beni durdurdu. Tahta deliğe dikkatlice baktığında derin bir nefes verdi ve kapıyı açtı. Karşımdaki yaşlı kadını tanımıştım, dükkan tezgahından yiyecek bir şeyler almıştım. "Oh, merhaba!"
"Merhaba, rahatsız ettim kusura bakmayın." Gözü Itachi'nin üstünde gezinip bana döndü, "Buraya mı taşıdınız?" Itachi'nin yüz ifadesini görmediğim için bir cevap verememiştim fakat o imdadıma yetişti, "Evet. Sizinle tanıştığımıza memnun olduk." Kadın gülümsedi, "Bende oğlum, bende. Bir yardıma ihtiyacınız var mı? Güzel kızım, kasabada öylece dolaşırken pek bir şey yapamadım, içimde kaldı." Kadın bize derdini anlatırken Itachi sessizce kadını dinliyordu, "Teşekkür ederim." dedim, "Bir eksiğim olursa yanınıza gelirim, merak etmeyin." Kadın kıkırdadı, "Tabii gel kızım, utanma. Hem bak, kocanda gelmiş. Saadetiniz bozulmasın."
