My Personal bodyguard is A Girl?![Under Revision]

Chapter Thirty Two:

Chapter Thirty Two:

{Her PoV}

"Ano nang plano no ngayon?" Naka kunot ang noo ng ibaling ko ang atensyo Kay Calvin na nakatayo malapit sa kinauupuan ko.

"Wala. Ikukundisyon ko muna ang sarili ilang oras na lang ay makakaharap ko na ang mga Montefiore, hindi ako maaaring mag pakita ng galit" sagot ko rito at muling lumagok ng alak.

He let a heavy sight. " I check the background of that girl" panimula nito na humakbang na palapit saakit bitbit ang isang brown envelope na hindi ko napansin na may hawak pala siya.

"Anak siya ng mag asawang pumanaw na, na may ari ng isa sa sikat na pagawaan ng pabango. Kaibigan rin ng mga Montefiore" nabitawan ko ang wine glass na kapit na lumikha ng ingay senyales na nabasag ito.

Agad naman lumapit ang mga kasambahay na may dala dala ng panlinis ng aktong lalapit ito para linisin ang basag na baso ay sinenyasan ko ito at pinaalis.

Saka ko muling tiningnan si Calvin. "May posibleng malakas rin ang pang Amoy ng batang iyo, nag pakita ka pa mandin sakaniya" hindi na ako na kasagot rito dahil hindi ko na alam ang sasabihin posible ngang malakas rin ang pang Amoy ng batang iyo mabubulilyaso ako pag nag kataon!

"Madame nan 'Jan na po ang mga mag aayos sainyo" nakayukong maid ang siyang pumutol sa pangamba ko, I let a heavy sigh saka siya senenyasan na patuluyin ang mga ito.

⊰⊱⊰⊱⊰⊱

"Breathe Almara" para akong uto uto na sumunod sa sinabi niya, nasa labas palamang kami ng mansyon ng mga Montefiore ay halos kapusin na ako ng hininga at kainin ng galit.

"Dapat pala ay nag dala ako ng bomba" wala sa sariling saad ko, Calvin hold my wrist ng sabihin ko ito. And again I let a sigh. Nang kumalma na ang nag babaga Kong galit saka palang kami tumuloy ng lakad papasok sa mansyon ng Montefiore.

Sinalubong kami ng magarang handaan. Nakakahangang tingnan ang paligid, makikita talaga na pinag handaan ng lubos ang Araw na ito. Iginaya kami ng isang katulong papasok sa mansyon doon ay tuluyan na akong binalot ng poot, kung anong gara sa labas ay sumobra naman sa loob nag kalat ang mga kilalang tao sa industriya at politika may ilan rin mga artista at nakasuot ng magagarang damit, ang mga kababaihan ay Parang nag papagandahan sa suot nilang iba't ibang gown na Gawa ng mga sikat na designers.

Humigpit ang kapit ko sa braso ni Calvin upang dito ibaling ang galit ko. He hold my hand and squeeze it. "Just take a breath what's the purpose of being an awarded actress?" I sigh.

Biglang namatay ang ilaw at tanging ang nasa stage na lamang ang natira dahilan upang maituon doon ang atensyon nang lahat.

"Good evening ladies and gentleman" pag sisimula ng mc, may sinabi pa ito ngunit hindi ko na naintindihan ng maagaw ng atensyon ko ang isang matandang lalaki. "Almara calm down" natinag lang ako ng mag salita si Calvin, mahigpit na pala ang kapit ko sakaniyang braso, dahilan upang makita nito ang taong tinitingnan ko, ang matandang Montefiore.

"Asher James Montefiore!" Parehas kaming napatingin muli sa harapan ng marinig ang pangalang iyon. Mula sa magarang hagdan bumaba ang isang lalaki he is good looking in his suit halatang mamahalin ang suot nito kahit sa malayo.

Halos manginig ang kalamnan ko ng tuluyan ko nang maaninag ang anyo nito his the reason of this Hell! Iniabot ko ang baso nang wine ng dumaan ang isang waiter sa harapan namin at saka ito ininom

"We can go home if you don't feel okay, Almara" masamang tingin naman ang ipinukol ko rito. "Of course I'm not okay!" Pigil ang sigaw ko rito, mabuti na lamang at malayo ang ibang bisita saamin kaya hindi kami maririnig.

"Seeing does people, of course I don't feel better! There the reason why I'm in this hell! How can I be okay?" Pinisil niya ang kamay ko at saka tumingin sa paligid, ginawa ko rin ang ginawa niya.

May ilang bisita ang lumingon saamin pero mukhang hindi naman nila narinig kung ano ang pinag uusapan namin dahil muli nilang itinuon ang atensyon sa harapan.

"Just shut up Calvin ng hindi matuluyan ang galit ko" mahinang saad ko rito habang pinapakalma ang sarili. Pumikit pa ako ng mariin upang talagang omepekto. Kunot na kunot ang noo ko at alam ko iyon, pero wala akong pake ang mahalaga ay maihinahon ko ang sarili upang hindi masira ang lahat.

—ipagpapatuloy...