MUCİZE

Bölüm 31

Merhabalarrr, nasılsınız bakalım uzun zamandır yoktum araya tatil falan girdi biraz kaçamak yaptım. Özlediniz mi bizi ben çok özledim valla.

Upuzun bi bölüm oldu doya doya okuyun ben satır arası yorumlarınızda sizi bekliyor olacağım 🧡

Ama öncee Gülleeerr 🥀🥀🥀

Haydi bölüme geçin ve keyfini çıkartın 🧡

...

"Lay lay lay.. la la la.. lay la.."

Hastane odasının geniş dikdörtgen odasında ağzımda dolandırdığım şarkıyı mırıldanırken yatakta ters ters bana bakan Mert abiyi göz ardı etmeye çalışıyordum.

Muhammed tekli berjerde oturmuş son model telefonuna gömülmüş takılıyordu. Aslında az evvel gitmesi gerektiğini söylesede bir türlü gitmesine izin vermemiştim. Arkadaşımı göz önünden ayıracak değildim herhalde.

Polat abimin üzerinde az evvel yeniden Sevda'yı görmenin durgunluğu vardı. Aslında bugün hastanedeki dördüncü günümüzdü. Mert dün gece uyanıp hepimizin gönlünü nihayet rahata kavuşturmuştu.

Sevda ise az önce odaya geldiğinde sevinci çenesine vuran abim dut yemiş bülbüle dönünce Mert bir şeylerden işkillenmişti ve şimdi konuşmam için kaş göz yapıp ters ters bakıyordu.

Yeniden omzumu silkip saçlarımı parmağıma dolamaya devam ettim.

"Lay lay lay.. lala la.."

"Gülçehre! Kızım bi dur sabahtandır la la deyip duruyorsun." Diye nihayet patladı.

Abim eli çenesinde yere öyle kilitlenmişti ki duymamıştı bile Mert'i. Muhammed ise bize ufak bi bakış atıp yeniden telefonuna döndü.

Kıkırdayıp aynaya son kez ufak bi bakış atıp yatağın yanına ilerledim. Yandaki elini ittirip açılan yere oturdum. "Ne olmuş yani mutlu olmuş olamaz mıyım ben?" Omuz silktim. "Belki keyfim yerinde?"

"Söyle bizimde keyfimiz yerine gelsin kızım." Gözlerini kısıp abime baktı. "Bir şey olmuş abime, benim abim duramaz yerinde normalde, suskun suskun oturuyor." Acıklı ve komik bi şekilde gözlerini yumdu. "Onu böyle görmeye dayanamıyorum, kim ne yaptı lan benim abime?"

Kahkaha atarken ilahi der gibi elimi salladım. "Sana bir şey olacak diye korktu ondan böyle durgun."

Elini sallarken yüzünü de buruşturdu. "Ya yeme beni.. anlarım ben başka bir şey olmuş." Yeniden abime bakarken bakışları durgunlaştı. "Yok yok kesin bir şey olmuş." Bakışları tavana dönerken dudakları kıpırdanıp duruyordu. İçten içe ne olduğunu düşünüyordu anladığım kadarıyla. "Hayır her şey normaldi ne olmuş olabilir ki bir anda." Parmağını dudağına bastırdığında gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Sabah keyfi gayet yerindeydi kahvaltı yaptık, çay içtik, işlerden konuştuk buraya kadar her şey normaldi." Gözleri bir tık kısıldı. "Sonra hemşire geldi serum değiştirmeye," bir tık daha kısıldı. "Hemşire gelince abim sustu.." bir tık daha "Hemşire gelince.."

Gözleri şokla açılıp hızla bana dönünce elimi ağzıma bastırıp sessiz sessiz güldüm. Şaşkınlıkla bir bana bir abime dönünce kafamı sallayıp haylazca gözlerimi açıp kapattım.

"Şaka yapıyorsun.." hala inanamıyordu. "Hayatta inanmam."

"Vallaha ister inan ister inanma."

Bocalayıp bir süre düşündü ama mantığa uyan bir şey bulmamış olacak ki yeniden bana döndü. "Nasıl ya! Hangi ara kızım?"