« ក្រែងអូនអោយបងទៅមិនអញ្ចឹង! បងទៅហើយតើ! »
« អូនអោយបងទៅមិនមែនអោយបងលីអូនទៅដែរឯណា! »
« ព្រោះមុននេះអូនមិនបានបញ្ជាក់ផង! »
« កុំប្រកែកច្រើន! »
ផ្លាច់! អង្គម្ចាស់ទះគូថរាងតូចមួយដៃនៅចំពោះមុខសិស្សគ្រប់គ្នា។
« អាយយ! ប្រុសចង្រៃ! ថ្ងៃនឹងផ្ដាច់របបហើយ! ហឺស!»
« ហាស៎ៗហា៎! » អង្គម្ចាស់សើចបន្តិចក៏ដាក់ចុះវិញ។
« ធ្វើលេងទេតើ! អូនភ័យអី! » អង្គម្ចាស់អង្អែលក្បាលរាងតូចតិចៗរាងតូចងរងាកមុខចេញ។
« ពួកឯងនៅឈរមើលអី! ឆាប់ទៅហាត់ទៀតទៅ! ចឹងត្រូវមែនទេ! » រាងតូចងាកមកសម្លក់កូនសិស្ស ពួកគេរត់ត្រុតៗទៅហាត់រៀងៗខ្លួន។
« យើងពីនរគច្រើនថ្ងៃ! រាជកិច្ចប្រហែលជាគរច្រើនគ្មានអ្នកត្រួតពិនិត្យ! » អង្គម្ចាស់គៀកស្មារាងតូចមើលកូនសិស្សវឹកហាត់។
« ចុះខ្ញុំប្រាប់ទ្រង់អោយទៅហើយតើ ទ្រង់មិនទៅ! មកនិយាយដាក់ខ្ញុំម្ចាស់បែបនេះ ខ្ញុំទៅជួយអីកើត! » រាងតូចតបទៅ ការពិតន័យអង្គម្ចាស់គឺចង់អោយរាងតូចទៅជាមួយ ប៉ុន្តែរាងតូចមិនព្រមសោះទោះដឹងថាអង្គម្ចាស់មានន័យពីអ្វីក៏ទ្រង់មិនព្រមតបបែរជានិយាយអ្វីផ្សេងបន្លំធ្វើមិនដឹង។
« ហឺស! ទ្រង់មិនដឹងឬធ្វើមិនដឹង! »
« គឺមិនចង់ទៅ! »
« តែ២ ៣ ថ្ងៃក៏បានដែរណាកំដរយើង! »
« ............! » រាងតូចសម្លឹងមុខអង្គម្ចាស់ដោយទឹកមុខស្មើរធេញ។
« តើយល់ព្រមទេ? »
« ទ្រង់អំពល់ទុក្ខខ្ញុំម្ចាស់ណាស់! អឹមទៅក៏ទៅ! »
« បែបនេះគួរអោយស្រលាញ់ដល់ហើយ! » អង្គម្ចាស់អោបចង្កេះថើបថ្ពាល់។ រាងតូចនិងអង្គម្ចាស់ដើរទៅអង្គុយកញ្ចុះក្រេបទឹកតែមើលកូនសិស្សចាំប្រាប់ចំណុចដែរខ្វះខាត ពួកគេខិតខំខ្លាំងណាស់ ចំណែកអុីចឺហាត់បណ្ដើរក្រលែងភ្នែកលួចមើលបណ្ដើរ ។ ច្រើនម៉ោងកន្លងផុតទៅដល់ពេលល្ងាចទៅហើយ រាងតូចក៏ប្រាប់អោយពួកគេឆាប់ងូចទឹករៀបចំខ្លួនស្រស់ស្រូបអារហារហើយចូលសម្រាកអោយស្រួលទៅទុកកម្លាំងថ្ងៃប្រកួត អង្គម្ចាស់និងឈីងយ៉ុងក៏បណ្ដើរគ្នាត្រឡប់ទៅដំណាក់វិញ។
YOU ARE READING
រឿងរជ្ជកាលថ្មីរបស់ម្ចាស់ក្សត្រីកំណាច
Historical Fictionនៅសល់៣ខែទៀតខ្ញុំនិងត្រូវស្លាប់ហើយ។ អង្គរក្សរបស់ខ្ញុំជាហ្វេនប្រលោមលោកនាយបានណែនាំសៀវភៅមួយក្បាលអោយខ្ញុំអានគ្រាន់កំសាន្តអារម្មណ៍។រឿងមួយនោះមានចំណងជើងថាម្ចាស់ក្សត្រីក្នុងដំណាក់ត្រជាក់ តើវាចៃដន្យទេជីវិតម្ចាស់ក្សត្រីម្នាក់នោះគឺវាស្រដៀងនិងខ្ញុំណាស់ពួកយើងសុទ្...
