« មិនអីទេ! គ្រាន់តែស្រវឹងហើយមានអារម្មណ៍មិនស្រួលប ន្តិចប៉ុណ្ណោះ! » យ៉ាងព្យាយាមទាញសតិស្មារតីមកវិញតែព្យាយាមយ៉ាងណាក៏នៅតែដដែល។
« តោះៗចាំខ្ញុំគ្រាឯងទៅបន្ទប់! » យ៉ាវឃើញដូចនេះក៏ងើបគ្រាគ្នាទៅបន្ទប់។ មកដល់បន្ទប់ក៏ទម្លាក់យ៉ានលើគ្រែខ្លួនក៏ដួលលើយ៉ានជាមួយ។
« អឹម! » យ៉ាវក្រហឹមបន្តិចហើយក៏ក្រោកចេញមកចាកទឹកផឹកកុំអោយស្អកកហើយងាកដើរត្រឡប់មកដេកលើគ្រែវិញដោយរុញយ៉ានទៅម្ខាង។
ងាកមកមើលអង្គម្ចាស់ហើយឈីងយ៉ុងវិញ អង្គម្ចាស់ការពិតមិនស្រវឹងទេ គឺឃើញថាបោករាងតូចសប្បាយក៏បន្តធ្វើខ្លួនដូចជាស្រវឹងជោគជាំ រំខានរាងតូចឥតឈប់ តែចាប់បានដឹងតែត្រូវទៀតហើយ។ ត្រឡប់មកខាងយ៉ាវយ៉ានវិញ......
« ក្ដៅ! » យ៉ានបិតភ្នែកមមើរមមាយដៃចាប់ទាញសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនឯងចេញនៅសល់តែមួយកំណាត់ក្រោម ប្រែខ្លួនចុះឡើងៗនៅមិនសុខមានរម្មណ៍មានកាន់តែពិបាកក្នុងខ្លួន មួយសន្ទុះក្រោយមកនាយស្ទុះវឹងដោះសម្លៀកបំពាក់ក្នុងខ្លួនចេញអត់ ដៃអង្អែលសព្វរាងកាយញើសហូរស្អិតខ្លួនហើយកាន់តែក្ដៅនៅផ្នែកខាងក្រោម។
« ក្ដៅខ្លាំងណាស់! » យ៉ានដើរក្រឡង់យ៉ាវដោះខោដែលនៅជាប់និងខ្លួនចូលទៅត្រាំទឹកក្នុងបន្ទប់( បន្ទប់ណាក៏មានទឹករៀបចំទុកស្រេចហើយដែរ តិចឆ្ងល់ទឹកនឹងបានមកពីណា )។
« អឹម! » យ៉ាវប្រែខ្លួនបន្តិចដោយសារយ៉ានរំខានដំណេកគេពេក។ ចំណែកយ៉ានឯណេះវិញត្រាំទឹកបណ្ដើរញ័រខ្លួនបណ្ដើររាងកាយដូចមានសត្វខាំគ្រប់កន្លែង ស្រគៀពេញមួយតួខ្លួន ជាពិសេសនៅផ្នែកខាងក្រោមកូនប្រុសយ៉ានងើបឡើង យ៉ានដៃម្ខាងចាប់កាន់មាត់ធុង(ធុងធំធ្លាប់រឿងបែបចិនអ្នកទាំងគ្នាស្គាល់ហើយ) ក្បាលងើយឡើងលើជើងត្រដុសខ្ញាំជាប់គ្នា។
« អឺស! » សម្លេងថ្ងូរដោយក្ដីត្រេកត្រអាលបន្លឺឡើងនាយខាំមាត់ខាំព្យាយាមទប់ខ្លួនរមួលចុះរមួលឡើងក្នុងទឹក។
« អាស! ហា៎! ហា៎! » ដង្ហើមក្ដៅគគុកបញ្ចេញតាមមាត់ហើយងើបក្បាលឡើងមើលសម្លឹងកូនប្រុសរបស់ខ្លួន ដៃញ័រៗរបស់នាយឈោងទៅប៉ះកូនប្រុសរបស់ខ្លួន គ្រាន់តែប៉ះតែបន្តិចចំណង់តណ្ណាឡើងស្រើតនាយមិនបង្អង់យូរបង្អូសដៃចុះឡើងៗធ្វើចលនាសាបកូនប្រុសនាយ។
YOU ARE READING
រឿងរជ្ជកាលថ្មីរបស់ម្ចាស់ក្សត្រីកំណាច
Historical Fictionនៅសល់៣ខែទៀតខ្ញុំនិងត្រូវស្លាប់ហើយ។ អង្គរក្សរបស់ខ្ញុំជាហ្វេនប្រលោមលោកនាយបានណែនាំសៀវភៅមួយក្បាលអោយខ្ញុំអានគ្រាន់កំសាន្តអារម្មណ៍។រឿងមួយនោះមានចំណងជើងថាម្ចាស់ក្សត្រីក្នុងដំណាក់ត្រជាក់ តើវាចៃដន្យទេជីវិតម្ចាស់ក្សត្រីម្នាក់នោះគឺវាស្រដៀងនិងខ្ញុំណាស់ពួកយើងសុទ្...
