ត្រឡប់មកខាងអុីចឺហើយនិងសៀវមុីវិញ
« អឹម! » នាងដឹងខ្លួនបើកភ្នែកព្រឹមៗងើបពីគ្រែសសៀចុះមិនអោយមានសម្លេងរំខានអុីចឺ។
« ឈឺណាស់! » នាងឈរដៃម្ខាងទប់ទុកដៃម្ខាងទៀតទប់ពោះអោនសម្លឹងចុះទៅក្រោមមើលផ្កាកុលាបរបស់ខ្លួនមានទឹកសន្សើមហូររហឹមតាមភ្លៅ ផ្កាកុលាបក្រហាយឈឺខ្ទូកៗប្រាប់មិនត្រូវយប់មិញអុីចឺមិនប្រណីនាងឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតទោះនាងសន្លប់ក៏មិនព្រមធ្វើរហូតដល់នាងដឹងខ្លួនហើយសន្លប់ម្ដងទៀត។
« តើមកពីស្រានោះមែនទេ? » នាងងាកមកមើលអុីចឺដែលដេកលក់ស្ដូកស្ដឹងនៅលើគ្រែ ការពីយប់មិញនាងមិនបានផឹកនោះទេពេលដែលលើកស្រាផឹកគឺនាងយកជាយអាវបាំងហើយគ្រាន់តែយកអណ្តាតលិតតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះឯស្រានៅសល់ក្នុពែងនាងចាក់ចោលក្រោមតុពេលដែលអុីចឺងើយកឡើងលើអកស្រា ព្រោះថានាងមិនចេះផឹកស្រានោះទេ ទើបទទួលរងឥទ្ធិពលតិចមើលទៅដូចជារឿងធម្មតាដែលមនុស្សពីរនាក់ធ្វើរឿងនោះជាមួយគ្នាត្រេកត្រអាលគ្នាទៅវិញទៅមកតែយូរបន្តិចនាងដឹង ពេលនោះអុីចឺនិយាយមិនចូលត្រចៀកឡើងទោះនាងឈឺខ្លាំងពេលដែលអុីចឺធ្វើចលនាក៏អុីចឺមិនមាត់ហើយកាន់តែធ្វើចលនាឡើង។
តុក!! តុកៗ!!
« ព្រះនាង! » ភិលាង៦នាក់ឈរមុខបន្ទប់គោះទ្វារនៅក្នុងដៃម្នាក់ៗកាន់សម្លៀកបំពាក់និងគ្រឿងអលង្ការសម្រាប់តុបតែខ្លួនសៀវមុីនឹងអុីចឺ។
« ....... » នាងមិនតបក៏យកអាវមកពាក់លើខ្លួនសិនមិនចង់អោយអ្នកបម្រើឃើញសភាពបែបនេះទោះស្រីដូចគ្នាក៏ដោយវារឿងដែលមនុស្សតែងតែខ្មាសអៀន។
« ចូលមក! » នាងអង្គុយលើកៅអីពួកភិលាងបើកទ្វារចូល ដាក់សម្លៀកបំពាក់នៅលើតុតែងខ្លួនរួចដើរមកគោរព។
« ដល់ពេលស្រង់ទឹកហើយព្រះនាង! » ពួកនាងអោនគោរពហើយសៀវមុីក៏ងក់ក្បាល។
« ជួយគ្រាខ្ញុំបន្តិច! » នាងក្រោកឈរលាដៃអោយស្រីភិលាងជួយគ្រា។
« ពួកនាងកុំមាត់លឺពេក! ព្រះអង្គកំពុងតែផ្ទំ! » ពេលចូលដល់ក្នុងអាងទឹកនាងប្រាប់ពួកភិលាងបន្ថែម ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមដោះសម្លៀកបំពាក់ចេញអស់ រាងកាយសុះដោយស្នាមខាំជាំក្រហមគ្រប់កន្លែង ពួកភិលាងក៏មើលមុខគ្នាហើយញញឹមបន្ដិច មើលទៅយប់មិញព្រះអង្គម្ចាស់ប្រឡែងគ្នាលេងជាមួយគ្នាខ្លាំងសម្បើមណាស់ទើបដល់ថ្នាក់នេះ សៀវមុីបិតភ្នែកអារម្មណ៍ធូរស្រាលមួយកម្រិតពេលដែលកំពុងត្រាំទឹកក្ដៅ។ ពួកនាងងូចទឹកអោយសៀវមុីបានមួយសន្ទុះអុីចឺក៏ដឹងខ្លួនងើបអង្គុយញីថ្ងាស ។ក្ុនងចិត្ត........
« យប់មិញមានរឿងអីកើតឡើង! ក្បាលខ្ញុំឈឺខ្លាំងណាស់! យប់មិញខ្ញុំចាំថា......! » រូបភាពដែលនាយចាប់សៀវមុីពេលដែលថ្នាំជ្រាបចូលខ្លួនបានត្រឹម៧០%លេចឡើង តែនាយមុខស្មើមិនមាត់...
« ឯង! ព្រះនាងផ្ទំលក់បាត់ហើយធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ! » ភិលាងម្នាក់ដែកកំពុងកក់សល់អោយសៀវមុីនិយាយ។
« មែនហើយមើលទៅទ្រង់អស់កម្លាំងខ្លាំងណាស់ភ្នែករបស់ទ្រង់ឡើងស្រអាប់ខ្មៅ! » ស្រីភិលាងម្នាក់ទៀតកំពុងដុសជើងក៏និយាយថែម។
« សូច! ពួកឯងស្ងាត់ទៅមើលបើព្រះអង្គដឹងព្រះកាយមានរឿងមិនខានទេ! » ម្នាក់ដែលកំពុងដុសដៃនិងខ្លួននិយាយហាមឃាត់កុំអោយនិយាយលឺពេក។ តែអុីចឺលឺអស់ទៅហើយ...! នាយក្រោកស្លៀកពាក់ដើម្បីបិតបាំងរាងកាយហើយក៏ដើរទៅ.....
« ព្រះអង្គម្ចាស់! » ពួកនាងក្រោកឈរហើយអោនគោរពម្នាក់ៗស្លេកមុខ។
« ពួកនាងចេញទៅ! » អុីចឺដេញពួកនាងចេញ នាងៗក៏ចាកចេញទុកអោយអុីចឺនៅឈរសម្លឹងមើលរាងកាយដែលដែលផ្ទំលក់ស្ដូកស្ដឹងក្នុងទឹក។
« ហឹម! » អុីចឺឈរច្រត់ចង្កេះដកដង្ហើមធំញីថ្ងាសងាកមុខចេញ នាយដោះសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនចេញរួចចូលត្រាំទឹកពីក្រោយដាក់អោយនាងដេកលើទ្រូង នាយចាប់សក់នាងឡើងញីសក់នាងស្រាលៗ បន្ទាប់មកកកបង់ទឹកស្រោចលើសក់លាងចេញអោយស្អាត។
« ហេតុអ្វីរឿងដែលខ្ញុំត្រូវបម្រើមនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់មកធ្វើដាក់នាងទៅវិញ! ទេវតាអយុត្តិធម៌ដាក់ខ្ញុំពេកហើយ! » នាយគិតក្នុងចិត្តពោលឡើងជារឿយៗទាំងមិនសប្បាយចិត្ត។ កាលនៅអាយុ៥ឆ្នាំ មាតារបស់អុីចឺកំពុងស្រង់ទឹក អុីចឺក៏រត់ទៅតាមសុំមាតាស្រង់ទឹកជាមួយផង។
« មាតា មាតា! បុត្រស្រង់ទឹកជាមួយផង! » ក្មេងតូចរត់វឹងមកអោបជើងម្ដាយរបស់ខ្លួន។
« បុត្រខ្ជិលស្រង់ទឹកទៀតហើយមែនទេ? » ស្ត្រីជាម្ដាយបីកូមឡើងដើរបន្តទៅមុខ។
YOU ARE READING
រឿងរជ្ជកាលថ្មីរបស់ម្ចាស់ក្សត្រីកំណាច
Historical Fictionនៅសល់៣ខែទៀតខ្ញុំនិងត្រូវស្លាប់ហើយ។ អង្គរក្សរបស់ខ្ញុំជាហ្វេនប្រលោមលោកនាយបានណែនាំសៀវភៅមួយក្បាលអោយខ្ញុំអានគ្រាន់កំសាន្តអារម្មណ៍។រឿងមួយនោះមានចំណងជើងថាម្ចាស់ក្សត្រីក្នុងដំណាក់ត្រជាក់ តើវាចៃដន្យទេជីវិតម្ចាស់ក្សត្រីម្នាក់នោះគឺវាស្រដៀងនិងខ្ញុំណាស់ពួកយើងសុទ្...
