STRONG WARNING: DO NOT READ IF YOU HAVEN'T READ THE BOOK 1 OR IT WILL NOT MAKE SENSE.
Right after Acel migrated to the States to forget everything, she promised herself that she would never be a fool again. She left her young shattered heart in the...
My heart isn't ready for anything. Nang magdesisyon akong bumalik, lahat ay hindi nakaplano. I didn't think of the possibilities; I just go with the flow. Just like how I go with the flow when he started dragging me out of the law firm. Namalayan ko na lang na nasa loob na ako ng sasakyan niya at tinatahak ang daan patungo sa kung saan. Kung saan? Hindi ko alam.
For the second time, my phone beeped because of a text message. Nang makita kong si Calix ang sender ay agad kong binuksan 'yon.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Napakagat ako sa ibabang labi ko nang mabasa ko 'yon. Saglit pa akong sumulyap sa lalaking ito na walang kibong nagda-drive. I heaved a sigh and looked at my cellphone again.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I never thought that with one lie, it would all be more chaotic. The feelings and situations-fucking chaotic.
"Hindi mo man lang ba tatanungin kung saan tayo pupunta?" Finally, he had already broken the deafening silence.
I didn't look at him. I just kept looking at my cell phone and waiting for Calix's reply. My conscience eats me up. This is the first time I lied to him and I don't know if I will be able to lie to him more. I can't take it.
"You're with me, Acel. Puwede bang ako muna?" I heard him ask which made me look at him.
Sumalubong sa 'kin ang mapupungay niyang mga mata. Kitang-kita at ramdam na ramdam ko roon ang pagsusumamo niya habang nararamdaman ko rin ang pagbabago ng nararamdaman ko. Hindi ko na maintindihan ito.
"Kahit ngayon lang, ako muna. Isasauli kita sa kaniya mamaya," dagdag pa nito.
Tuluyan ko nang nabitiwan ang cellphone ko dahil sa sinabi niyang 'yon. Ramdam ko rin ang pagkalabog ng dibdib ko habang nakatingin ako sa kaniya. Hindi ko mawari kung ano ba 'tong nararamdaman ko pero nasisiguro kong ayoko nito. Hindi puwede.
I blinked twice when I noticed that I had been staring at him for too long. Wala sa sariling tinago ko ang cellphone ko kahit pa narinig ko ang muling pagtunog nito.
"You can bring me wherever you want to. Just don't talk to me. Hindi ko kayang marinig pa ang boses mo," walang gana kong sambit sa kaniya at tumingin sa labas ng bintana.
