Empty camera

He is my boyfriend

"جمع بشین، تهیونگ ازمون عکس بگیر"

تهیونگ اخمی کرد و دوستهاش بهش خندیدن. یکی از رسم هاشون بود، هربار که یه دورهمی میگرفتن. حتما هم اخر دورهمی باید عکس دسته جمعی مینداختن.

اینبار نوبت مهمونی تهیونگ و جونگکوک بود و حالا همه روی مبل و زمین نشسته بودن تا تهیونگ با دوربینش رو تنظیم کنه و خودش هم کنار جونگکوک بشینه.

"همینطوری بمونین"

تهیونگ زمزمه کرد و فورا سمت جونگکوک رفت و کنارش نشست، لبخندی به دوربین زد و با خوردن فلش بهشون، از جاش بلند شد و به عکس نگاه کرد.

"یه بار دیگه"

اینبار سمت دوربین خودش رفت و اونو برداشت، میخواست از جونگکوک توی اون لباس های روشن عکس بگیره. شلوار سفیدش به خوبی ران هاشو نشون میداد و تیشرت صورتیش پوستش رو بیشتر نشون میداد.
موهای تازه کوتاه شده‌ی سیاهش و لبخندی که زده بود، تهیونگ نمیتونست از این صحنه بگذره.

جونگکوک وقتی متوجهش شد، با انگشت هاش علامت وی رو گرفت و به دوربینی که دست تهیونگ بود لبخندی زد.
همه نگاهشون به دوربین سیاه روی پایه بود اما جونگکوک، اون تمام حواسش رو به تهیونگ و دوربین اختصاصیش داده بود.

"هی، باورم نمیشه جونگکوکو از ما جدا انداختی"

یکی از دوست های تهیونگ با فریاد گفت و جونگکوکی که حالا کمرش میان دستهای تهیونگ بود قهقهه زد.

"معلومه از شما جداست، اون دوست پسرمه"

جمع به خنده افتاد و تهیونگ خم شد و لبهای جونگکوک رو کوتاه بوسید تا بیشتر روی دوستش رو به خاک بماله.

□□□

لبخندی زد و دست لای موهای بلندش برد‌. موهاش تا پشت گردنش بلند شده بود. برنامه نداشت کوتاهشون کنه چون حس میکرد دلش نمیخواد دوباره مثل اونموقع هاش بشه. جونگکوکی دیگه تهیونگو نداره.