I Want You Back - Niall Horan

Hoofdstuk 2

P.O.V niall
Het concert vanavond was super! Maar ik had een raar gevoel geen idee hoezo.
Ik loop naar de kleedkamer en trek een schoon shirt aan en wacht samen met de jongens op de mensen die komen voor de meet & Greet. Als ik de deur zie open gaan valt mijn mond naar beneden en kijk in de perfecte groene ogen die ik twee jaar geleden gezien had....

P.O.V Emma
"Emma?" Vraagt niall ongelovig "niall" zeg ik zo emotieloos als ik kan en voel de tranen achter mijn ogen branden. Ik kan de spijt in zijn ogen zien maar negeer zijn blik en loop naar Lucy toe die fotos maakt met de jongens. Als Lucy met louis op de foto gaat vraagt niall of ik even mee wil lopen en loop met lichte tegenzin mee.

"Luister emma het spijt me dat ik je zomaar heb achtergelaten het was nooit mijn bedoeling geweest om je pijn te doen" zegt hij. "Serieus?! Ik heb dagen lang gehuild en ben maanden depressief geweest omdat ik NOOIT meer iets van je hoorde denk je nou echt dat je het meteen goed kan maken?!" Schreeuw ik. Hij kijkt me verdrietig aan en onder tussen lopen de tranen over mijn wangen.

"Echt waar ik zou alles doen om het goed te maken...ik mis je nog steeds elke dag" zegt hij. "Mis je me echt? Ik denk ook elke dag nog aan je maar waarom heb je nooit meer iets laten horen sinds je aan die domme X-factor meedeed?!" Vroeg ik "omdat ik dat verplicht was van mijn management om niet meer met jou om te gaan vanwege mijn imago" zegt hij "imago?! Als je me echt nog wou zien had je er alles voor gedaan en ik heb je bijna elke dag gebeld of appjes gestuurd en nooit heb ik iets van je gehoord!" Schreeuw ik.

"Ik wou dat je inzag hoeveel spijt ik wel niet heb!" Schreeuwt hij. "Oja spijt?! Ik wou dat je inzag hoeveel ik wel niet heb gehuild! Weetje wij deden vroeger alles samen en hadden de sterkste band die iemand maar kon hebben maar die heb je helemaal kapot gemaakt!" Schreeuw ik. "Sorry" zegt hij en barst in tranen uit. "Kom we gaan naar binnen" zeg ik en we lopen samen Naar binnen.

Als we binnenkomen zien we dat iedereen stil is en dus alles heeft gehoord van onze ruzie. Ik loop naar binnen en ga op een bankje zitten. Na een tijdje wordt het tijd om naar huis te gaan. "Emma? Mag ik misschien je nummer?" Vraagt niall. "Hoezo? Mag toch niet van het management?" Zeg ik bot.

"Ik zie de teleurstelling in zijn ogen. "Okee dan hier" eg ik en gaf hem mijn nummer en hij glimlachte blij. Ik liep weg samen met Lucy en was een beetje opgelucht maar voelde nog steeds wel een beetje woede.

We rijden de parkeerplaats op en lopen de lobby in op weg naar onze kamer. "Het wordt tijd dat we eens een appartement of huis gaan kopen" zeg ik. "Ja inderdaad" zegt ze. "Maar zeg eens ben je nog steeds boos op niall?" Vraagt ze. "Jawel maar dat gaat wel weer over tenzij hij weer gewoon niks van zich laat horen" zeg ik.

"Ja inderdaad wacht maar gewoon af" zegt ze. "Zullen we een filmpje kijken?" Vraag ik "ja is goed, mean girls?" Vraagt ze "ja is goed zeg ik.
Als de film afgelopen is besluit ik te gaan slapen het is tenslotte een moeilijke dag geweest.
------------------------------------
Heyy,

Sorry voor het korte stukje,

Morgen weer een nieuw hoofdstuk :)

Byee xx Kayleigh