Part - 26

31K 1.1K 165
                                    

Unicode

"မင်းတို့ဆိုလိုချင်တာက ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘာတစ်ခုကိုမှ တာဝန်ယူမပေးနိုင်ဘူးပေါ့လေ ဟုတ်လား"

"ဟုတ်ပါတယ်ဗျ။သရဲခြောက်ခံရတယ်ပြောပေမဲ့ တကယ်တမ်းကျတော့ ကျွန်တော်တို့မှ ကိုယ်တွေ့မကြုံရဘူးတာ"

"အဲဒီတော့"

"ကျွန်တော်တို့ရှေ့မှာဖြစ်တဲ့ကိစ္စဆိုရင်တော့
ဒီကိစ္စကို အစအဆုံးတာဝန်ယူဖြေရှင်းပေးမှာပါ"

တစ်ဖက်ကပြောစကားက မင်းသန့်ပြုံးမောင် ဒေါသကိုနှိုးဆွလိုက်သလိုဖြစ်နေသည်။
အဆင့်မြင့်လှပါချည်ရဲ့ဆိုတဲ့ဟိုတယ်ရဲ့
VIP အခန်းမှာမှ အခုလိုပြဿနာဖြစ်တဲ့ကိစ္စကို လူသိမခံနိုင်လို့ မန်နေဂျာနဲ့ဝန်ထမ်း၃၊၄ယောက် ထင်လင်းသိုက်အခန်းကိုလာပါသည်တဲ့။

အဲဒီအခြေအနေအထိ သည်းခံပေးလို့ရသေးပေမဲ့ အခုပြောလာတဲ့စကားက တစ်ခွန်းမှသောက်ချိုးမပြေပါ။

"လူကြီးမင်းတို့လည်းသိကြမှာပါ။ ကျွန်တော်တို့ ဟိုတယ်က အခုလိုကိစ္စမျိုးတစ်ခါမှမရှိပါဘူး။ဧည့်သည်အလှည့်မှ အခုလိုကြုံရတယ်ဆိုတော့"

"မင်းဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ"

"ဧည့်သည်ကပဲ ဟိုတယ်ကိုနာမည်ဖျက်ဖို့ ကြိုးစားနေသလား...ဒါမှမဟုတ်"

"တောက် ! "

ဝုန်းခနဲထရပ်လိုက်တဲ့မင်းသန့်ကြောင့် ဂုဏ်နဂါးကလည်း ယောင်ယမ်းထလိုက်၏။

"မင်းမျက်လုံးမကန်းရင် ဟိုကလေးကို သေချာကြည့်"

မန်နေဂျာရဲ့လည်ပင်းကအင်္ကျီစကိုဆွဲကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က မီးငယ်ကိုလက်ညိုးထိုးလျက်...

"ကြည့်စမ်း ။အခုထိမျက်ခွံတွေဖောင်းနေသေးတဲ့ အထိငိုထားတာ၊တစ်ညလုံး လူစောင့်ပေးနေတာတောင် ကြောက်ပြီးမအိပ်ရဲလို့ မျက်ကွင်းညိုနေတာ မြင်လား။အခုချိန်ထိ ကြောက်နေသေးလို့ သူ့အန်ကယ်နားမှာပဲ
ကပ်နေတာ မင်းစောက်လုံးတွေကမြင်လား။
မနက်စာစားတာတောင် နောက်ကျောမလုံလို့ လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်ဖြစ်နေတဲ့ကလေးက ဟမ်…မင်းတို့က ဘာအဆင့်ရှိလို့ လိမ်ရမှာလဲ"

HUSBAND:DaddyWhere stories live. Discover now