Part - 13

33.9K 1.2K 71
                                    

Unicode

projector screenမှပေါ်နေတဲ့ စကားလုံးတို့အား အသံထွက်ပီသစွာရွတ်ဆို သင်ပြနေတဲ့ ပါမောက္ခတစ်ဦး။ထိုလူ၏ အသံကြည်ကြည်နဲ့စကားပြောကောင်းမှုကြောင့် အတန်းတစ်ခုလုံးကငြိမ်သက်ကာ စာသင်နေသည့်ပါမောက္ခထံမှာပါ အာရုံစိုက်လျက်ရှိကြသည်။

သို့ပေမဲ့ ရေချယ်လင်းသိုက်ရဲ့အာရုံတွေက projector screenကစာမှာမရှိ။တခြားလူတွေလို လိုက်မှတ်ခြင်းမရှိဘဲ သူမအာရုံတွေက  စာသင်နေတဲ့ပါမောက္ခမျက်နှာမှာသာ ဝဲလည်လည်ဖြစ်နေ၏။

လန်ဒန်ကနေProfessorဘွဲ့ယူလာတဲ့  မြန်မာစာပါမောက္ခတစ်ဦးမို့ အရှိန်အဝါက တင့်တယ်လွန်းသည်။မျက်မှန်အောက်မှာတောင် ထင်ပေါ်လွန်းသည့်စူးရှကာ ခက်ထန်လွန်းတဲ့အကြည့်တွေ၊
နဖူးပေါ် တစ်စနှစ်စသာကျမနေရင် အမြဲလိုလိုလှန်တင်ထားတတ်တဲ့ဆံပင်၊ ပိရိသေသပ်တဲ့နှုတ်ခမ်းပါးတွေကို ဖွင့်ဟလိုက်တိုင်း ကြည်လင်ပြတ်သားတဲ့ စာသင်သံထွက်လာသည့်
ထိုလူက အနက်ရောင်ရှပ်အင်္ကျီကို ယောပုဆိုးအနက်ရောင်ဖြင့်တွဲဝတ်ထားလေရဲ့။
နေ့ရက်တိုင်းမှာ အနက်ရောင်တို့သာ လွှမ်းခြုံထားတတ်ပေမဲ့…ထိုလူ့မို့ ကြည့်ကောင်းပါသည်။

နောက်ဆုံးခုံမှာထိုင်၍ စာသင်ချိန်တစ်ချိန်လုံး အန်ကယ့်ကိုသာ မေးထောက်ရင်း ငေးကြည့်နေတဲ့ရေချယ်အား တစ်ခန်းလုံးကို ဝေ့ကြည့်ရင်း အန်ကယ်မြင်သွားပုံပေါ်သည်။ မျက်မှန်ကိုပင့်တင့်ရင်း ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လာ၏။

ဒါလည်းရေချယ်ကမသိဟန်ပြုကာ ကြည့်နေမြဲမို့ တစ်ယောက်လျှောက်လှမ်းကို အန်ကယ်ခြေချရပြီ။ ပြီးနောက် ရေချယ့်ခုံနားကိုလျှောက်လာကာ ခုံကိုလက်ဖြင့်ခေါက်၏။

" ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"

"စာကိုသေချာလိုက်ကြည့်"

ခပ်တိုးတိုးသာပြောရင်းသွားတော့မယ့်
အန်ကယ့်လက်ကိုဆွဲလိုက်ကာ...

"အန်ကယ်"

မျက်လုံးကြည်ကြည်လေးတွေက ပြုံးယောင်သန်းကာ သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့မီးငယ်ကြောင့်
ထင်လင်းသိုက်ဆက်မသွားနိုင်တော့ပါ။

HUSBAND:DaddyWhere stories live. Discover now