Kırmızı Haziran

• Yaz Bitti Çoktan •

Holaaa,

Bu bölüm itibarıyla yaz gibi ara bölümler de bitti. 

Son kısımdan da anlayacağınız üzere asıl olaya girmiş bulunuyoruz. İkinci kısma ise çok yakında (çok, evet) geçeceğiz.

Bildiğiniz üzere Kırmızı Haziran'ın karakter hesapları var. Kısa bir süre daha tatildeymişler gibi 2020 paylaşımlarına devam edeceğim. Elimdeki fotoğrafları hesaplara eklemek istiyorum çünkü. Sonrasında ise hesaplar da bizim gibi 2022'ye geçecek ve 13 Haziran 2022'den devam edeceğiz.

Bilmeyenler ve merak edenler profildeki Kırmızı Haziran'ın Instagram hesabının linkine tıklayıp karakter hesaplarına ulaşabilir.

Sevgiler ve öpücükler...

İrem Pelin xx

☀

"yazın bittiği her yerde söylenir
söylenmeyen şeyler kalır geriye

ve sonra hiçbir şey olmamış gibi
ağır, usul bir hazırlık başlar
uykuya benzer yeni bir mevsime"

Murathan Mungan

🌊

İklim ve Onat ile planladığımız tatilin ilk haftasını çoktan geride bırakmış, rotamızı İspanya kıyılarından Fransa'ya çevirmiş, ardından ise İtalya'ya yönelmiştik. Fransa için birkaç gün yeterli olmuştu, İtalya için ise birkaç ömür harcasak ancak yeterli olacak gibi görünüyordu. Onat her ne kadar Fransa'da biraz daha kalmak istese de İklim'le baskın gelerek 4 günün ardından Roma'ya gelmiştik. Roma kesinlikle ilk tercihim olmazdı, bir an önce Capri'ye gitmek için can atıyor olsam da bu kez Onat'ı kırmayarak İtalya turuna Roma'dan başlamıştık.

Otel odalarına yerleşmek için dağılmıştık. Akşam için yemek yiyeceğimiz restoranda rezervasyonu çok önceden yaptırmıştım. Aksi halde bu akşam yemek yemek için sokak lezzetlerini tercih etmemiz gerekirdi ki öyle olsaydı bundan en çok Pars memnun kalırdı. Seçtiğim restoran Roma'ya gelen herkesin listesinde olan bir yerdi ve Pars hayatının mümkünse en rahat günlerini yaşamak konusunda fazla ısrarcıydı. Takım elbisenin yan etkisi olsa gerekti.

"Telefonum nerede?"

Yatakta ayaklarım yere sarkacak şekilde sırt üstü uzanmış ve elimdeki telefondan Instagram geziyorken Pars'ın sorusu ile bakışlarımı ona çevirdim.

"Bende."

Elimdeki telefonu kaldırıp ona doğru gösterdim. Gözleri kısılsa da dudakları gülmek üzereydi.

"Senin telefonun nerede?"

"Şarjda," dedim omuz silkerek ve tekrar işime döndüm. İşim ise Pars'ın keşfetine düşen kanlı yüzler ve sert yumruklar dışındaki paylaşımları gezmekti.

"Annemi arayacağım."

Bu Pars'tan çok sık duyulmayan bir cümle olduğundan bir an duraksamış, sonra doğrulmuştum. Telefonu Pars'a uzattığımda ciddileşen ifademi dağıtmak için bana göz kırmıştı. Aramanın cevaplanmasını beklerken bir elini siyah kot şortunun cebinde tutarak pencereye doğru yürüdü.

"Anne," dediğinde dikkatim tamamen konuşmasındaydı. Nesrin Teyze telefonu doğrudan açmış olabilir miydi? Olamazdı. Önce Gülcan Abla telefonu açmış ve ardından yazdıklarını okumak için yanında durmuş olmalıydı.