Bóg piekła

Rozdział 13 Rehabilitantka

Rano nie zjadłam śniadania z moimi rodzicami, bo jeszcze spałam. Obudził mnie dopiero dzwonek do drzwi. Po drodze do drzwi wejściowych spojrzałam jeszcze na zegarek, była ledwo 8 rano jak na mnie to było zbyt wcześnie.

Jedyne co zrobiłam to umyłam zęby i rozczesałam włosy, bo spodziewałam się, że to tylko Gabriel. Cały czas byłam ubrana w dresy i bluzę, wyglądałam niczym menel. No trudno.

Otworzyłam drzwi i pierwsze co chciałam w tamtym momencie to zapaść się pod ziemię albo zamknąć drzwi i nie wychodzić więcej z domu.

We framudze drzwi zastałam Ryana, pierdolonego Ryana Martina.

- Witaj piękna-zaśmiał się i wszedł do mojego domu, patrzyłam na niego zdziwiona.

Co do cholery on tutaj robi?

Usiadł na kanapie sycząc z bólu, najwyraźniej dalej miał problemy z tą nogą.

- Po co przyszedłeś? - zapytałam, oparłam się o blat kuchenny i czekałam aż woda na herbatę się zagotuje.

- Miałem się tobą zająć-dalej się śmiał.

- Sama sobie dobrze daje radę-parsknęłam.

- Myślisz, że ja sam chciałem tutaj przyjechać? Uwierz nie, ale nasi rodzice tak ustalili.

No na serio? Czy moi rodzice muszą aż tak utrudniać mi życie? Mogłam posiedzieć sama w domu, ale nie! Ryan musiał przyjść.

- Chcesz herbatę? - zapytałam wystając kubek w jego stronę. Jak już tak czy inaczej siedział u mnie w domu to starałam się być miła a przynajmniej odrobinkę.

- No-szybko przytaknął i sprawdzał telefon.

Sama poszłam po swój, aby napisać do Gabriela, było mi głupio, że on chciał przyjść i posiedzieć ze mną a ja teraz siedzę z Ryanem. Napisałam mu, że jadę do lekarza i nie wiem, o której wrócę, niestety musiałam skłamać.

***

Finalnie wylądowałam na kanapie obok niego i oglądaliśmy film. Siedziałam w " bezpiecznej " odległości, przykryta kocykiem i piłam herbatkę. Minęło kilka minut filmu, Ryan wstał i gdzieś poszedł a raczej próbował tam dojść, wyglądało to przekomicznie.

Gdy wrócił i usiadł na kanapie, syknął rozmasowując kolano. Popatrzyłam na niego i mi samej serce zaczęło się krajać.

- Dalej boli cię ta noga? - zapytałam, próbowałam być miła.

- Trochę.

- Wstań-powiedziałam szybko, podeszłam i uklękłam przed nim.

- Maddy ? Po tobie nie spodziewałem się tego-patrzył na mnie zdziwiony.

- Zamknij się-syknęłam i popatrzyłam na niego zabójczym wzrokiem. Dotknęłam go w jedno miejsce a on syknął z bólu.

Owszem nie lubiłam go, ale jednak sama doprowadziłam do tego i miałam wyrzuty sumienia. Kiedyś robiłam kurs rehabilitacji i chciałam mu pomóc.

- Co masz zamiar zrobić? Będę miał prywatną rehabilitantkę? - humor mu powrócił.

***

Leżałam w łóżku przykryta pościelą pod samą szyję i czytałam książkę. Usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi. Odwróciłam się, zobaczyłam, że to Ali i Camila. Pomachałam im tylko i wróciłam do czytania.

- Jak się czujesz? - zapytała Ali, obie usiadły na moim łóżku.

Pokiwałam tylko głową i dalej czytałam.

- Co robiłaś? Wyglądasz na smutną-dodała Camila.

- Spędziłam cały dzień z Ryanem-mruknęłam.

- Ryanem Martinem? Co z nim robiłaś? - dziewczyny dalej dopytywały, mi nie za bardzo chciało się odpowiadać, ale wiedziałam, że dziewczyny są ciekawe. Podniosłam się do pozycji półsiedzącej i wzięłam głęboki oddech.

- Przyszedł do mnie i siedzieliśmy razem, chwile oglądaliśmy film-zauważyłam zdziwienie na twarzy dziewczyn-spokojnie siedziałam w bezpiecznej odległości, zbliżyłam się do niego tylko na chwile.

- Kiedy? Co robiłaś? - Camila podniosła głos.

- Serduszko mi się łamało, gdy zauważyłam, że boli go to kolano i pomogłam mu-powiedziałam głosem małej dziewczynki, troszeczkę zawstydzona.

- Jezu Maddy-jęknęła Camila.

- Miałaś go unikać, a nie być jego rehabilitantka. Świetnie, że chciałaś mu pomóc, ale to Ryan-dodała Ali.

Po słowach dziewczyn miałam jeszcze większe wyrzuty sumienia. Już kilka razy złapałam się na tym, że jestem zbyt empatyczna, jednak w tej sytuacji miały racje.

- A co na to wszystko Gabriel? - zapytała Camila po chwili ciszy.

- Boże, muszę do niego zadzwonić - krzyknęłam szybko podnosząc się.

Podbiegłam po swój telefon i wybrałam jego numer. Zaproponowałam mu, aby przyjechał do mnie.

- A twój tata? Trzeba mu powiedzieć, że Gabriel przyjedzie-dodała Ali, gdy skończyłam rozmowę. We trzy poszłyśmy do mojej mamy, aby coś razem wymyślić.

- Mamo, chce, aby Gabriel przyszedł-zaczęłam mówić.

- Tak mi się wydaje, że wyjadę z tatą na weekend-zaśmiała się moja mama. Rzuciłam się jej na szyje bardzo szczęśliwa.

Moja mama jest najlepsza na świecie.

***

Moi rodzice już kilka godzin temu wyjechali do mojej cioci na cały weekend a dziewczyny właśnie wychodzą z domu. Zestresowałam się troszeczkę a za razem byłam bardzo szczęśliwa.

Usłyszałam pukanie do drzwi, pobiegłam do drzwi i od razu rzuciłam się Gabrielowi na szyje. Mój humor szybko powrócił.

- Nawet nie wiesz, jak chciałam cię zobaczyć - byłam prze szczęśliwa.

- Ja też-powiedział i mnie pocałował w czoło.

Oboje usiedliśmy w moim pokoju i zaczęliśmy oglądać film. Po chwili do Gabriela zadzwonił telefon.

Wstał i zaczął rozmawiać przy okazji ściągnął bluzę, zauważyłam, że jego koszulka się podwinęła a moim oczom ukazała się jego nagi brzuch.

Patrzyłam na chłopaka, mojego chłopaka z iskierkami szczęścia w oczach.

- Z kim rozmawiałeś? - zapytałam, gdy zakończył.

- Kochanką - zaśmiał się podchodząc do mnie. Zawisnął nade mną i złączył nasze usta.

Uwielbiam go. Czuję się przy nim bardzo spowinie a zarazem szczęśliwa. Przy okazji wyczułam znaczne podniecenie Gabriela. Może jednak moje motto również się go dotyczy? Może wcale nie jest takim grzecznym chłopcem za jakiego się podaje?