Bóg piekła

Rozdział 48 Najlepsza para

- Madison - zaczęła cicho - przepraszam, jest mi naprawdę głupio za to wszystko co się stało. Zachowałam się jak zwykła kurwa, której zależy na chłopakach i pieniądzach. Na serio tak nie jest. Potrzebowałam pilnie pieniędzy i tylko dlatego się na to zgodziłam - w jej oczach pojawiły się łzy.

- Nie musisz mi się tłumaczyć.

- Ale chce, muszę ci to wyjaśnić. Musiałam zdobyć pieniądze a to była najłatwiejsza droga. Poszłam na skróty niszcząc przy tym twoje życie. Teraz jest mi po prostu głupio. Dodatkowo teraz ta ciążą z Lucasem.

- Maddy - krzyknął Ryan i podszedł do nas - chodź na chwilę - poprosił.

Razem z Ryanem poszliśmy na tył jachtu, gdzie znajdowały się leżaki. Udało nam się znaleźć idealne miejsce do odpoczynku - Ryan usiadł na jednym z leżaków, a ja stanęłam przy barierce, obserwując fale obijające się o siebie i słońce, które rozpromieniało całe otoczenie. Widok był niesamowity - tańczące fale i ich rytmiczny szum tworzyły harmonijną melodię.

Po chwili poczułam delikatny podmuch wiatru, który muskał moje włosy, sprawiając, że czułam się wolna i beztroska. Blask słońca odbijał się od wody, tworząc migotliwe refleksy na powierzchni. Było tak spokojnie, że wydawało się, jakby czas zatrzymał się na chwilę, a my byliśmy jedynymi istotami na tym spokojnym oceanie.

Spojrzałam na Ryana, który leżał na leżaku bez koszulki, ubrany tylko w krótkie spodenki. Jego umięśnione ciało emanowało pewnością siebie, a oczy miał skierowane na mnie, obserwując każdy ruch, każdy milimetr mojego ciała.

Jego uwaga była tak skoncentrowana, tak intensywna, że mogłam poczuć jakby przenikała przez moją skórę, wnikając w najgłębsze zakamarki mojej duszy.

Ryan przyszedł do mnie od tyłu, a ja czułam jak jego duże dłonie spoczywają na mojej talii, delikatnie mnie obejmując. Jego ciepłe ciało przyległo do moich pleców, a głowa spoczęła na moim barku. To było tak intymne, tak bliskie, że serce zaczęło mi szybciej bić.

Jego usta dotknęły mojej szyi, wpiły się w nią z delikatnością i pewnością. Czułam te miękkie pocałunki, które wywoływały gęsią skórkę na moim ciele. Przez chwilę zapomniałam o wszystkim innym, o otaczającym nas świecie.

Czułam jego oddech na mojej skórze, który wywoływał ciarki. To było tak intymne, tak bezwarunkowe, jakbyśmy stworzeni byli tylko dla siebie. W tamtej chwili nie potrzebowałam niczego innego, tylko jego obecności, jego dotyku.

- Kocham cię - szepnął mi do ucha. Jego dłoń zsunęła się na moje uda i zaczęła przesuwać góra dół.

Przeszły mnie dreszcze, gdy jego zimny sygnet dotknął wewnętrznej strony moich ud. Oddech mi przyśpieszył a Ryan przyciągnął mnie bliżej swojego torsu.

- Ryan nie chce ci przeszkadzać w przyjemnościach, ale tak jakby zgubiliśmy Lucasa - krzyknął Nikodem podchodząc do nas.

- Uwielbiam wasze wyczucie czasu - parsknął Ryan i odszedł.

Razem z Ryanem i Nickiem poszliśmy na przód jachtu. Usiadłam obok Camili i Amber, które zajmowały kanapę. Oczywiście, nie mogłam oprzeć się pytaniu: "Co się stało?" Spojrzałam na chłopców stojących na dziobie jachtu, oczekując odpowiedzi.

Camila zaśmiała się i odpowiedziała: - Luke się zgubił - Zdziwiła mnie jej reakcja, ale wiedziałam, że nie jest to pierwszy raz, gdy Luke wpada w jakieś kłopoty - Pływał na skuterze i nagle go nie ma. Rozpłynął się w powietrzu - dodała, doprecyzowując sytuację.

Luke, od kiedy go poznałam, zawsze był oderwany od rzeczywistości i często miał szalone pomysły. Dlatego jego zniknięcie nie było dla nas zbyt zaskakujące. Jednak teraz musieliśmy dowiedzieć się, co tak naprawdę się stało. Gdzie on jest.