27. Bölüm : Kurtuluş

54 8 1
                                    

Kayra "Ormanda biri var

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kayra "Ormanda biri var." dedi. Gücü hissetmiş olmalıydı ama tanımamış gibiydi. İleri doğru bilinçsiz bir adım attım. Onun burada ne işi vardı?

"Tebrikler, Gökyüzü Varisi. Artık herkes delirdiğini düşünüyor."

Sesi zihnimdeydi ama o tam karşımda duruyordu. "Kafamın içine konuşmak yerine neden ortaya çıkmıyorsun?" ismini söylemedim. Onların onu görmesini istemiyordu. Buraya bir şey için gelmişti. Ama ne için?

"Öfken." dedi. Gerçek hayatta sesini ilk kez duymuştum. Pürüzsüzdü. Tanrılar birbirlerine baktılar. Kayra anlamamıştı ama geri kalanlar sesin sahibini daha önceden zaten biliyorlardı. "Beni sıkıştığım boyuttan öfken kurtardı."

Alayla güldü melodik bir sesle. "Öfken gücünü ve gücümü besleyen şey ve bugün çok fazla şeye tahammül etmek zorunda kaldın."

"Özür dilerim, çocuğum."

Sonuncuyu neden zihnime fısıldamıştı peki? Bunu ona soracağım sırada bir anda yükseldi ve bir gölge gibi bulutların arasında kayboldu. Tanrılar tek kelime etmediler. Karan da öyle. Onlara baktım ve bu sırrı kendilerine saklayacaklarını gördüm. Hepimiz biraz menfaat peşindeydik anlaşılan.

Kayra ile göz göze gelince suçluluk hissetmeyi bekledim. Çünkü herkesten çok o annesinin yaşadığını bilmeliydi ama suçluluk yoktu. Caira'yı benden sakladı, ben de annesini ondan saklıyorum. Belki de Olimpos'ta aile olmak gerçekten de imkansızdır. Tanrı Hades bile başaramamışken biz nasıl yapabilirdik ki?

Kayra "İyi misin? Bembeyaz oldun, Kayla." deyip, koluma girip beni içeri götürdü. Zey, neden özür diledi? Ne yaptı bana?

İnsanlar geçmemiz için bize yol açarken ateşin sahibinin gözleri ruhumda dolaşıyordu. Yanıma gelmedi ama gelmesine gerek yoktu da zaten. Onu her zaman hissediyordum. Yine de beni daha fazlasına maruz bırakmadığı için ona minnettardım. Her şey yeterince tuhaftı. İnsanların bakışları yeterince rahatsız ediyordu. Bir de Karan için savaşamazdım, şimdi değil.

Gözlerimin karıncalandığını hissettim. Saçlarım kıpraştı.

Bir, iki, üç...

Ve sonsuza kadar maskelerle nasıl yaşanır ki?

Tanrılar Diyarı Olimpos. Burada eğer maskene dönüşmemişsen masken her zaman düşer. Eğer masken sen olmamışsa biri her zaman onu düşürür. Burada ya olduğun kişi gibi davranacaksın ya da senden istenilen kişi olacaksın. Dünyadaki sözün gerçek hali. Ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol.

Gözlerim herkesin içinde elaya döndü ve saçlarım Tanrıça Hera'nın saçlarının bir kopyası oldu. Caira ise bana dönüştü. Sesler yükseldi, Karan endişeyle bana doğru geldi. Tanrıça Hera ile göz göze geldim. Bana gülümsedi. O an anladım. O andan önce aklıma bile gelmemişti. Biricik annem, Zey'in yaşadığını her zaman biliyordu. Onu hapseden oydu. Bana bir şekilde bağlandığını biliyordu. Onu açığa çıkarmak için beni kullanmıştı.

Hayalet Gölge Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin