10. Bölüm : Ateş ve Şimşek

271 41 162
                                    

***

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

***

Efsanelere göre şimşek ve ateş birbirine asırlardır bağlıdır aslında. Şimşek, ateşten var olmuştur. Birbirlerini besler ve büyütürmüş bu iki güç.

***

Adımlarım olabildiğince seri ve hafifti. Birbiri ardına geliyor ve beni saldırı alanına olabilecek en hızlı şekilde ulaştırmaya çalışıyorlardı. Onlara epey minnettardım. Üzerimi değiştirmeye pek vaktim olmamıştı. Kleian, okula saldırı olduğunu söyler söylemez ben odadan fırlarken Tanrı Poseidon yerine getirmesi gereken görevleri olduğunu ve bana şans dilediğini söyleyip gitmişti. Tabii ki gidecekti. Ne de olsa tanrılar ölümlülerin hayatına müdahale edemezdi.

Kleian ile beraber hızla okul binasından çıkıp meydana varır varmaz ufak çaplı bir savaşın ortasına düşmüştük. Ares çocukları, adlarının ve babalarının hakkını verip harika bir savaşçı olarak savaşıyordu. Ares'in gururla onları izlediğini biliyordum. "Çocukların bir harika, Ares." diye fısıldadım kendi kendime. Adını söylediğim için beni ve sözlerimi duyduğunu biliyordum. "Senin kadar olamazlar, kardeşim." diyen sesi zihnimde yankılanırken sırıtmadan edemedim. Ancak gülüşüm çabuk silinmek zorunda kaldı.


Güçlerime erişemiyordum ki...

Yerde gördüğüm kanlı bir kılıcı elime alıp hızla bir Ares çocuğunun arkasından yaklaşan kiklopa doğru koştum. Dev kiklop, büyük ve dikenli sopasını havaya kaldırdığı zaman yerden destek alarak sırtına zıpladım. Beni sırtında hissettiği zaman etrafında dönüp öfke bir şekilde bağırmaya başladı. Ellerini sırtına uzatıp beni tutmaya çalışırken ben sırtındaki kirli, kan ve ter kokan kıllarına tutunup yukarı tırmanmaya çalışıyordum.

Ares çocuğu benim halledebileceğimi düşünüp kardeşlerinden birine yardım giderken gözlerimi devirdim. Güçlerim yoktu, arkadaş. Ufak bir yardım fena olmazdı hani.

Yine de bunu buradaki hiç kimseye söyleyemeyeceğim için daha sıkı tutunup yukarı tırmanmaya devam ettim. Sonunda ensesine ulaşacakken kiklop yapacağım şeyi fark edip kendini yere atmaya çalıştı. Bir elimle sımsıkı tutunup diğer elimle kılıcı kiklopun ensesine geçirdim. Kiklop acı bir çığlık eşliğinde ölürken bedeni düşüşe geçti. Altında kalacağımı anlayıp hızla sırtından atladım ve düşüşümü yavaşlatmak için takla attım.

Hayalet Gölge Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin