Kitap Şarkısı : Yüksek Sadakat - Katil ve Maktül
***
Oyunun adı: aşk, kan ve gül.
***
Rekabet ve hırs...
Nefret ve aşk...
Olimpos parlak dönemlerinden birini yaşarken doğan iki varis dengeleri değiştirmeye geliyor.
***
Öldürdüğü güzele ağlayan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adımları oldukça sert ve büyük bir öfke ile doluydu. Tanrı Hades'in ona neden gerçeği en başından beri söylemediğini anlamaya çalışıyordu. Resmen onu kullanmaya kalkmıştı. İskelet askerler, öfkesini metrelerce öteden hissettikleri Yer Altı Varisi'ne taht odasının kapısını hiç beklemeden açarken Karan büyük bir hiddetle içeri girdi.
Tahtında hiç istifini bozmadan oturan babası Tanrı Hades'e baktı öfkeyle. Onun hemen yanında oturan annesi Tanrıça Persphone umursayacağı biri değildi şu anda. Reverans falan da yapmadı. Saygı, şu an öfkesinin sınırlarının dışında kalmıştı. O, ateşti. Öfkesi ise yakıcı bir fırtına.
"Bana neden söylemedin? Kahretsin, baba. Bana onun Hayalet Varis olduğunu nasıl söylemezsin!?" diyen Gölge Varis'in öfkeli sesi taht salonun duvarlarına çarpıp ona geri geldi. Birdenbire odadaki gölgeler canlanmış gibi, Karan'ın öfkesini hissedercesine daha da karardı. Tanrı Hades'in dudakları ise usulca yukarı kıvrıldı.
"Açıkçası daha erken öğrenirsin diye düşünmüştüm." dediği zaman Gölge Varis sinirle bir kahkaha patlattı. Ancak bu gülüş diğerleri gibi değildi. Daha önce oğlunun sinirden güldüğüne şahit olmuştu ama şimdi bir şeyler daha da kötü gibiydi. Tahtında oturan Tanrıça Persphone, endişe ile oğluna bakmaya devam etti.
"Baba, bana neden onun Hayalet Varis olduğunu söylemedin?" dedi her bir kelimenin üzerine basa basa. Tanrı Hades, tek kaşını kaldırdı bu sözler üzerine. Öyle asil, öyle kendinden emin duruyordu ki Karan bir an için tereddüt etmek zorunda kaldı. Ancak sonra o kalkanın yansımasında gördüğü gözler aklına geldi. Tüm tereddütü toz olup hava karışırken babası konuştu.
"Ne o? Fikrini mi değiştirdin yoksa sevgili oğlum?" dediği zaman Gölge Varis histerik bir şekilde güldü. Bu işin hiç iyi yerlere gitmeyeceğini fark eden Tanrıça Persphone olaya el atacağı zaman Karan saçlarının arasına ellerini geçirdi ve sertçe çekiştirdi. Ardından zaten dağınık olan saçlarını iyice karıştırıp hışımla babasına bağırdı.
"Lanet olsun, baba! O kız var ya o kız! İşte o kız benim ruh eşim! Ruh eşim, anlıyor musun bunun ne demek olduğunu? Bunu bana nasıl söylemezsin? Öldürmem için emir verdiğin kişinin ruh eşim olduğunu bana nasıl söylemezsin?"
Onun benim için özel olduğunu hep biliyordum ama ruh eşim olduğunu asla tahmin edemezdim.
Kayla... Ruh eşim...
Tanrı Hades, kaşlarını çattı bu kez. Oğlunun bu ani çıkışı onu rahatsız etmemişti belki ama hoşuna da gitmediği açıktı. "O kız, kardeşini öldüren kişinin kızı, unuttun mu yoksa?" diye sorduğu zaman Gölge Varis kafasını ağır ağır iki yana salladı. Unutamayacağını biliyordu. Nasıl unutabilirdi ki kardeşinin yardım çığlıklarını?
"Kardeşimi öldüren kişinin kızı olduğunu emin ol çok iyi biliyorum, baba. Benim takıldığım yer bu mu sanıyorsun?" dedi yüzünü buruşturup. Aslında, evet, kesinlikle takıldığı yer burasıydı ama bunu babasına söyleyemezdi. Bunu söylediği anda babası bir saniye olsun düşünmez, Hayalet Varis'i öldürürdü. Karan ise başka bir yol bulacaktı. Bulmak zorundaydı.
