Kitap Şarkısı : Yüksek Sadakat - Katil ve Maktül
***
Oyunun adı: aşk, kan ve gül.
***
Rekabet ve hırs...
Nefret ve aşk...
Olimpos parlak dönemlerinden birini yaşarken doğan iki varis dengeleri değiştirmeye geliyor.
***
Öldürdüğü güzele ağlayan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şşt, şimdi sessiz olma zamanı. Pür dikkat burayı dinlemen gerekiyor. Hemen, şimdi, tam da şu anda. Kulaklarını büyük bir istekle dört aç ve tüm dikkatini bana ver ışık hızı ile. Benim duyduğum sesi, sen de duyuyor musun? Ah, kesinlikle duyman gerekiyor. Bu öyle bir ses ki kulaklarının pasını silecek. Seni de beni de arşa çıkartıp bulutlara dokunduracak bir ses.
Bunlar gelecekteki zaferlerimin ön gösteriminin sesleri. Her bir yandan duyuluyor. Karanlığın oldukça acımasız olan pençesine düşen umudumun kurtuluşunu haykırıyor. Bu ses, benim zaferim ve aynı zamanda benim biricik yenilgim. Çok iyi dinlemelisin. Öyle bir dinle ki sen de tıpkı benim gibi o hazzı en derinlerinde yaşa. Şimdi, işte bu duyduğun ses zaferimin sesi.
"Hayır, Atina Olimpiyatları'na katılacak." diyen ses, Tanrılar Tanrısı Zeus'a ait.
Benim zaferime ve yenilgime.
Tanrıça Hera, büyük bir bozguna uğruyor tam karşımda. Bana işkence yaparak aldığı tüm o zevk yalnızca birkaç küçük saniye içerisinde tuzla buz oluyor. Onu yok eden kişi ise Tanrılar Tanrısı Zeus'tan başkası değil. Gökyüzü mavisi gözlerim gerçek bir mutlulukla parıldıyor. Tanrı Zeus, beni ilk kez Tanrıça Hera'ya karşı korudu. İlk kez benim karşımda değil, yanımda durdu. Ancak o kadar kolay değil. Asla da olmayacak.
Tanrı Zeus "O tahtımın varislerinden biri, elbette ki Atina Olimpiyatları'na katılacak." dedi son derece net bir sesle.
Kleian aynı anda Baş Tanrı ve Tanrıça'yı görünce şaşkınlıktan tek kelime etmeyi bırakın, nefes bile almıyordu. Sanki nefes alsa odadaki varlığı bir anda gerçek kılınacak ve tüm kabak onun başına patlayacaktı. Derin bir nefes aldım onu umursamadan. Kendimi cesaretlendirip arkama döndüm.
Zaferim ve yenilgim olan o kişi ile yüzleştim. Ona olan bu benzerliğim beni her seferinde olduğu gibi yine afallattı. Aynısının tıpkısıydım. Ancak hak ettiğini vermek gerekiyor, öyle değil mi?
"Gökyüzünün güçlerine sahip olmayan biri Gökyüzü Varisi, öyle mi?"
-Gökyüzünün güçlerine sahip olmayan biri Gökyüzü Varisi, öyle mi?
Dudaklarımın arasından çıkan zehir yeşili sözcükler ortama adeta bir bomba gibi düşüyor. İyi izle, iyi izlemen gerek. Sakın, bir an için bile gözlerini kırpma. Bir an için bile. Çünkü tam da şu anda tek bir sahnesini bile kaçıramayacağın kadar tehlikeli bir tiyatro oynuyoruz. Sözlerimiz bıçaklardan oluşuyor ancak nereye sapladığına dikkat etmelisin. Çünkü yeri gelir, o bıçaklar sana döner. Sözlerin sana karşı zehirlenip sana saplanır. Yine de zaferin getirdiği kahkahalarını içinde tutsan iyi olur. Çünkü sesin çok yüksek, duyabiliyorum.
Tanrı Zeus, bu hamlemi kesinlikle beklemiyor gibi duruyordu. Şaşkınlığı bariz ancak gururlu bir şekilde bakıyordu bana. Gurur duyuyormuş gibi. Bu hamlem onu mutlu etmiş gibi. Ancak neden? Gurur durmaya zerre kadar hakkı yok onun.
