Chapter 3
ဆိုးယုတ်ခြင်း
လွန်စွာမကျယ်ဝန်းလှသည့် ဆေးရုံခန်းထဲတွင် ခုတင်အနည်းငယ်ခန့်ရှိနေသည်။ အခန်းထဲတွင် လူနာများက မိသားစုဝင်များဖြင့် ပြည့်ကျပ်နေပြီး သူတို့၏ နေ့စဉ်ဘဝများအကြောင်း ဆွေးနွေးနေကြသည်။
' ဘယ်အိမ်ကသားက စိတ်ပျက်စရာကောင်းတယ်၊ ဘယ်အိမ်က သမီးက လက်မထပ်ချင်ဘူး၊ ဘယ်အိမ်က သားက တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းကိုရောက်သွားတယ် ' အစရှိသော အကြောင်းများဖြစ်သည်။
ဖူလီက ဆေးရုံခုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး သူ့လက်ထဲမှ ပန်းသီးက တကျွတ်ကျွတ်ဝါးနေသည်။ ကျောက်စန်းရှန့်က သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ထိုင်နေပြီး စကားမပြောပဲ ငြိမ်နေသည်မှာ ဆယ်မိနစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။
သာမန်လူတစ်ယောက်ဆိုပါက အချိန်ကြာသည်အထိ စိုက်ကြည့်ခံနေရပါက စိတ်မသက်မသာဖြစ်နိုင်သော်လည်း ဖူလီ၏ ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် နေနိုင်သည့်စွမ်းရည်က ကောင်းလွန်းလှသည်။ သူ့စိတ်ထဲ မသက်မသာ ဖြစ်ရုံသာမက ငှက်ပျောသီး၊ မက်မွန်သီးနှင့် စပျစ်သီးများကိုပါ အခွံခွာပြီးစားနေသည်။
ပန်းသီးက ကုန်လုနီးပါးဖြစ်လာသည်။ ကျောက်စန်းရှန့်က နောက်ဆုံးတွင် သည်းမခံနိုင်တော့၍ ထပြောလာသည်။
" မင်းကတော်တော်လေး ခေါင်းမာတာပဲ သူရဲကောင်းတောင် ဝင်လုပ်လိုက်သေးတယ်..."
ဖူလီက ပန်းသီးရိုးကြီးကို တစ်မီတာအကွာခန့်က အမှိုက်ပုံးထဲ လှမ်းပစ်လိုက်ပြီး စိတ်အေးလက်အေးဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
" သူ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ သေသွားမှာကို ကြည့်နေလို့မှ မရတာ..."
ထိုမိသားစုက ကုသိုလ်ကောင်းမှုများများ မပြုလုပ်ထားသော်လည်း သူတို့က မဆိုးလှပေ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ အရာအားလုံးက ချောမွေ့စွာ ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပေသည်။
သာမန်လူများက တစ်စုံတစ်ရာထူးဆန်းနေကြောင်း သိသွားမည်စိုး၍ သူ၏ပုံရိပ်ယောင်နည်းစနစ်ကိုသုံးပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ဒဏ်ရာများဖြင့် ပြည့်နေသည်ဟု ထင်ရအောင် ပြုလုပ်ထားသည်။
YOU ARE READING
မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်း
General Fiction💥New BL Coming Soon Title- Don't Discriminate Against Species Description ဖူလီက လောကကြီးကို မမြင်တွေ့ဖူးသော ကျေးလက်ဒေသမှ မိစ္ဆာလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ မြို့သို့တက်လာပြီးသည့်အခါ သူ၏အကြီးမားဆုံးအိမ်မက်က အစိုးရဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်လာပြီး သမိုင်းမှတ်တမ...
