မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်း

921 140 0
                                    

Chapter 47

သွေးထိုးစကား

" ပိုင်ဇယ်နဲ့ချီလင် ဘယ်မှာလဲ..."

ခွန်းဖမ်က သူတို့ကို မေးခွန်းများစွာ မေးချင်နေခဲ့သည်။

ပိုင်ဇယ်က ကောင်းကင်ဘုံရဲ့အောက်က အရာအားလုံးကို သိတယ်မလား... သူက အတိတ်ကိုတင် မကဘူး လက်ရှိကိုပါ သိမြင်ထားတာပဲ သူ့ကိုမေးမယ်ဆိုရင် အမှန်တရားတွေ ပေါ်လာမှာပဲ...

ဖူလီ ခေါင်းခါလိုက်သည်။

" လူကြီးမင်းခွန်းဖမ်... ကျွန်တော်မွေးလာချိန်တည်းက ဒီလူကြီးမင်း‌နှစ်ယောက်ရဲ့နာမည်ကို ကြားဖူးပေမယ့် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးပါဘူး..."

" ဒါဆိုရင် တန့်ကန်းနဲ့ ရှင်းရှင်းရော..."

ခွန်းဖမ်က နတ်ဘုရားတောင်ဝှေးကိုကိုင်ထားသည့် လက်ကို အားလျှော့လိုက်သည်။

" တန့်ကန်းနဲ့ ရှင်းရှင်းတဲ့လား..."

ဖူလီ မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ မျောက်ဝံဖြူကြီးက ထိုယောင်သားရဲနှစ်ကောင်အကြောင်းပြောပြသည်ကို မကြားဖူးသောကြောင့် သူခေါင်းခါလိုက်သည်။

" တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော် အဲဒီလူကြီးမင်းတွေအကြောင်းကိုလည်း မကြားဖူးပါဘူး..."

သူတို့အားလုံးပျောက်သွားတာများလား...

ခွန်းဖမ်က ပင်လယ်ကြမ်းပြင်တွင် နှစ်လေးထောင်ခန့် နေခဲ့ရစဉ်က သူတို့အားလုံးကို အညှိုးအတေးထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ ချိတ်စည်းမှ လွတ်မြောက်လာပြီးချိန်တွင်မူ သူတို့အားလုံးပျောက်ဆုံးနေမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။ သူ ခေါင်းမော့ပြီး ဖူလီ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

" မင်း ငါ့ကို လိမ်နေတာမလား..."

" ကျွန်တော့်ရဲ့ ကျင့်ကြံဆင့်တွေကို ကျိန်ဆိုပြီး ပြောရဲပါတယ်..."

ခွန်းဖမ်က ဆက်လက်တိုက်ခိုက်လိုစိတ်မရှိသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သူ့ကြာပွတ်ကို ဦးစွာပြန်သိမ်းထားလိုက်ပြီး နောက်တစ်လှမ်းဆုတ်ကာ ဦးညွတ်လိုက်သည်။

" တကယ်လို့ လူကြီးမင်းခွန်းဖမ် စိတ်မရှိဘူးဆိုရင် နိမ့်ကျတဲ့ ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ လူသားလောကရဲ့ စားကောင်းသောက်ဖွယ်တွေကို ကျေးဇူးပြုပြီး မြည်းစမ်းကြည့်ပါလား..."

မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်းWhere stories live. Discover now